مقطعات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 مرا منجم هشتاد سال عمر نهاد ز عمر دوستی امید من بر آن افزود

2 خدای داند من دل در او نمی بندم که باد پیمود آن کس که آسمان پیمود

3 تو خود چنین گیر آخر نه پنجه و دو گذشت هر آنچه خوشتر گیتی ز عمر من بربود

4 امید خوشه چه دارم دگر که داس فنا دو بخش تازه از گشت عمر من بدرود

1 یک زمان در بهشت بودم دوش نوش کردم ز گفته های تو نوش

2 گر نبودم برسم معذورم در جمال تو بسته بودم هوش

3 گاه بودم به مدحتت گویا گاه بودم ز حشمتت خاموش

4 گاه چون بحر طبعم اندر موج گه چو خورشید ذاتم اندر جوش

1 ملکا جهان ز عدل تو به نوبهار ماند کف راد تو بدین ابر زمین نگار ماند

2 تو بزرگ شهریاری و که دید شهریاری که ز جمع شهریاران به تو شهریار ماند

3 تو شکار شیر خواهی و بدان نشاط جویی که شکار گه ز خون راست به کارزار ماند

4 چو به حمله باز دست تو به تیغ تیز یازد همه رزمگه به چشم تو به مرغزار ماند

1 ای جوانی تو را کجا جویم با که گویم غم تو گر گویم

2 یاسمین تو تا سمن گشته ست سمن و یاسمین نمی بویم

3 نزد خوبان سیاه روی شوم تا ز پیری سپید شد مویم

4 موی و رویم سپید گشت و سیاه روی شد موی و موی شد رویم

1 عمر کاک را که خواهد گفت کای عزیز و گزین برادر دوست

2 در هوای من اردل تو دوتاست دل من در هوای تو یک توست

3 مهر هر کس کهن کهن گشته در دل من زمان زمان نو نوست

4 برگ و پوست گشته ای با من چون توانم نشست به برگ و پوست

1 از وفات امیر یعقوبم تازه تر شد وقاحت عالم

2 آنچنان شخص را که یار نداشت جان ستاند چه گویم اینت ستم

3 گوهری بود در هنر که ازو فخر می کرد گوهر آدم

4 گفت و از گفته برنتافت عنان کرده و از کرده برنداشت قدم

1 تو ای تن برامش میا و مرو تو ای سر به شادی مخسب و مخیز

2 تو ای دل دژم باش و هموار باش تو ای دیده خون ریز و پیوسته ریز

3 نبینید پیری که جان مرا نشسته ست چون شیری اندر نخیز

4 بناگوش من پر ز شمشیر کرد ز موی سپید اینت کین و ستیز

1 ای به فضل و کفایت و دانش دور گردون چو تو نیاورده

2 ببر من دوستانی آمده اند هرگز از یکدیگر نیازرده

3 حال ها دیده کام ها رانده باده ها خورده عیش ها کرده

4 به حضور تو آرزومندند زان کجا با تواند خو کرده

1 ثقت الملک تا به صدر نشست دهر پیشش میان به طوع ببست

2 تا همایون دوات پیش نهاد الفش را فلک به تا پیوست

3 درد دشمن شدست و داروی دوست تاش بسپرد آن مبارک دست

4 بنگر اکنون به تازگی عجبا کاندر آن لفظ درد و دارویست

1 ای خواجه دل تو شادمان باد جان تو همیشه در امان باد

2 این راه و سفر که پیش داری بر تو به خوشی چو بوستان باد

3 اقبال و جمال و دولت و عز بر جان و تن تو پاسبان باد

4 هر جا که روی و تا بیابی جبار تو را نگاهبان باد