مقطعات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 عجب از دیو پیکری کاو را دولت آورد نام کرد سروش

2 خاره خو جثه ایست خاره بدن خیره کش هیکلی است خیری پوش

3 قالبی باد خیز خاک آرام پیکری آب گرد آتش کوش

4 که تن و پشته پشت و غار دهن ابر تک برق جوش و رعد خروش

1 ای بزرگی که همتت گوید من به قدر آسمان دوارم

2 مهر مانند بر جهان تابم ابر کردار بر زمین بارم

3 من که مسعود سعد سلمانم خویش را بنده تو انگارم

4 خدمتت را به دیده کوشانم مجلست را به جان خریدارم

1 ناگه خروس روزی در باغ جست در زیر شاخ گل شد و ساکن نشست

2 آن برگ گل که دارد بر سر بکند اندر دو ساق پایش دو خار جست

3 آن از پی جمالی بر سر بداشت وآن از پی سلاحی بر پای بست

1 سرفرازا ز خدمت تا شدم دور بباشد دیدگانم هر زمان تر

2 چنان گریم که بی معشوق عاشق چنان نالم که بی فرزند مادر

3 وگر آتش زنی اندر دل من همان گیری که مغز از دود مجمر

4 وگر پر زهر گردانی دهانم زبانم گویدت شکری چو شکر

1 جای تحسین چو دست مرگ از این کرد سوی سقر همی تحویل

2 دهنش گنده بود و رویش زشت چشم و بینی ببست عزرائیل

1 آن شب که دگر روز مرا عزم سفر بود ناگاه ز اطراف نسیم سحر آمد

2 بوی تبتی مشک و گل سرخ همی زد وآن ترک من از حجره چو خورشید برآمد

3 زآن دیده چون نرگس چون دیده نرگس در دیده تاریک به وقت سحر آمد

1 ملک نو و شاه نو نوروز و بهار نو هر ساعتی از دولت پیدا شده کار نو

2 آسوده جهانداری در سایه عیش خوش پوشیده شهنشاهی از ملک و شعار نو

3 ای بر تو ثنا کرده تاج زر و تخت زر پیدا شده در گیتی کار نو و بار نو

4 لشکر همه او نعمت چشم پرودست پر و اقبال تو از دولت با دستگزار نو

1 از بخت همیشه سرنگونم زیرا که چو دیگران نه دونم

2 زین عمر که کاست انده دل هر روز همی شود فزونم

3 زیبد که منی کنم ازیراک از دل میم و ز پشت نونم

4 ای چرخ تو چندم آزمایی زر و گهری به آزمونم

1 ای نسیم صبا تحیت من برسان نزد خواجه ابراهیم

2 آنکه چون خلق او نداند بود در بهاران به باغ بوی نسیم

3 ای کریمی که در کرم چون تو مادر مکرمت نزاده کریم

4 ای ز تو برده منعمان نعمت وای تو را بر مقدمان تقدیم

1 بتی یافتم دوش گفتم به حرص که امشب جماعی فراوان کنم

2 رگ من بخسبید و خفته بماند ندانستمش تا چه درمان کنم

3 بدو گفتم ار چاره آن کنی که این لت شود تا در انبان کنم

4 حقیقت تو را آنچه باید ز من به جای تو از مردمی آن کنم