دوشینه شبم بود شبیه یلدا از مهستی گنجوی رباعی 1
1. دوشینه شبم بود شبیه یلدا
آن مونس غمگسار نامد عمدا
...
حمامی را بگو گرت هست صواب از مهستی گنجوی رباعی 1
1. حمامی را بگو گرت هست صواب
امشب تو بخسب و تون گرمابه متاب
...
گر باد پریر خود نرگس بفراخت از مهستی گنجوی رباعی 3
1. گر باد پریر خود نرگس بفراخت
دی درع بنفشه نیز بر خاک انداخت
...
آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت از مهستی گنجوی رباعی 4
1. آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت
وز شومی شوم نیمهٔ روم بسوخت
...
باد آمد و گل بر سر میخواران از مهستی گنجوی رباعی 5
1. باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
یار آمد و می در قدح یاران ریخت
...
لاله چو پریر آتش شور انگیخت از مهستی گنجوی رباعی 6
1. لاله چو پریر آتش شور انگیخت
دی نرگس آب شرم از دیده بریخت
...
چو دلبر من به نزد فصّاد از مهستی گنجوی رباعی 7
1. چو دلبر من به نزد فصّاد نشست
فصّاد سبک دست سبک دستش بست
...
در مرو پریر لاله انگیخت از مهستی گنجوی رباعی 8
1. در مرو پریر لاله انگیخت
دی نیلوفر به بلخ در آب گریخت
...
هرلحظه غمی به مستمندی از مهستی گنجوی رباعی 9
1. هرلحظه غمی به مستمندی رسدت
تیری به جفا به دردمندی رسدت
...
خط بین که فلک بر رخ دلخواه از مهستی گنجوی رباعی 10
1. خط بین که فلک بر رخ دلخواه نبشت
بر برگ گل و بنفشه ناگاه نبشت
...
هنگام صبوح گر بت حورسرشت از مهستی گنجوی رباعی 11
1. هنگام صبوح گر بت حورسرشت
پُر می قدحی به من دهد بر لب کشت
...
با من لب تو چو زلف تو بسته از مهستی گنجوی رباعی 12
1. با من لب تو چو زلف تو بسته چراست؟
چشم خوش تو خصم من خسته چراست؟
...