ز روی ذات بر افکن نقاب اسما را از شمس مغربی غزل 1
1. ز روی ذات بر افکن نقاب اسما را
نهان به اسم مکن چهرۀ مسمّا را
خورشید رخت چو گشت پیدا از شمس مغربی غزل 1
1. خورشید رخت چو گشت پیدا
ذرّات دو کَون شد هویدا
بیاور ساقی آنجا صفا را از شمس مغربی غزل 3
1. بیاور ساقی آنجا صفا را
دمی از ما رهائی بخشی ما را
ای جمله جهان در رخ جانبخش تو از شمس مغربی غزل 4
1. ای جمله جهان در رخ جانبخش تو پیدا
وی روی تو در آینۀ کَون هویدا
ای جمله جهان در رخ جانبخش تو از شمس مغربی غزل 5
1. ای جمله جهان در رخ جانبخش تو پیدا
وی روی تو در آینۀ کَون هویدا
ورای مطلب هر طالب است مطلب ما از شمس مغربی غزل 6
1. ورای مطلب هر طالب است مطلب ما
برون زمشرب هر شارب است مشرب ما
بدست خویش چهل صبح بامداد الست از شمس مغربی غزل 7
1. بدست خویش چهل صبح بامداد الست
ندید تخم گای تا نکشت در گل ما
هیچ دانی که کیستیم و شما از شمس مغربی غزل 8
1. هیچ دانی که کیستیم و شما
سایه آفتاب نور خدا
بیا در بحر و دریا شو رها کن این از شمس مغربی غزل 9
1. بیا در بحر و دریا شو رها کن این من و ما را
که تا دریا نگردی تو ندانی عین دریا را
بیا بر چشم عاشق کن تجلی روی از شمس مغربی غزل 10
1. بیا بر چشم عاشق کن تجلی روی زیبارا
که جز وامق نداند کس کمال حسن عذرا را
ای بلبل جان چونی اندر قفس تنها از شمس مغربی غزل 11
1. ای بلبل جان چونی اندر قفس تنها
تا چند درین تنها مانی تو تن تنها
چون تافت بر دل من پرتو جمال از شمس مغربی غزل 12
1. چون تافت بر دل من پرتو جمال حبیب
بدید دیده جان حسن بر کمال حبیب