مقطعات کمال خجندی

1 الا ای صوفی مکشوف باطن که بنمایی ره ارباب ورع را

2 بباطن صورت فقر دعا گوی چو بینی قطع کن از من طمع را

1 ای آنکه دفتر ما دیدی پر از حواشی دانم که با دل خود گفتی چهاست اینها

2 بسیار دیده باشی خاشاک بر لب بحر از بحر شعر ما هم خاشاکهاست اینها

1 چو آید بر دلم اندوه بی وقت ز دور دون صباحا او رواحا

2 صلاح کار نقل است و می لعل لعل الله یرزقنی صلاحا

1 ز بنده خسرو فخار اجازتی می خواست که در غزل ببرم نام آن دلارا را

2 رقیب گفت زنم مشت و بشکنم زنخش مزن بجان تو گفتم چنین زنخها را

1 چو بیتی به بیت خود نمدی خواستی گر چه آن سزاوار است

2 ای همچو شعرت چرا نمیدزدیم نمد خانقه که بسیار است

3 گر آگه نه ای ازین معنی که نمد هم ز جنس اشعارست

1 حافظ بربط نواز چنگ ساز بامنت از بی نوایی جنگ چیست

2 از برای سوختن از زیر دیگ گفته هیزم ندارم چنگ چیست

1 حمیدک همی گفت با دوستان که ماموش مه پیکر و دوست روست

2 چو ما گربه ایم ای عزیزان چه عیب که ما موش را دوست داریم دوست

1 خادمی نااهل خوارزمی که باد هر دو دندانش شکسته همچو دست

2 کوزه کز لطف آبش می چکد تا شکسته تشنگی ما شکست

1 دی بمن شیرین لبی گفت این لغت گر بمن نا اهل و دانا گویمت

2 چیست قبل دانی و حتی اقول گفتمش بوسی بده تا گویمت

1 دهقان فضل عالم بردان هلال دین آنی که جنه است چو خمی پرزگندم است

2 پردانی تو ساخت تنت را چوخم بزرگ تن پروران برند گمان کز تنعم است

3 چون تو فقیه خشکی و مسکر نمیخوری دستار تو همیشه چرا بر سر خم است