گر خاک در یار نَرُفتیم از خلیل‌الله خلیلی رباعی 13
1. گر خاک در یار نَرُفتیم گذشت
گر طعنهٔ اغیار شنفتیم گذشت
آن نیمهٔ نان که بینوایی از خلیل‌الله خلیلی رباعی 14
1. آن نیمهٔ نان که بینوایی یابد
وآن جامه که کودک گدایی یابد
صبح است ز خرمی جهان از خلیل‌الله خلیلی رباعی 15
1. صبح است ز خرمی جهان می‌خندد
هر قطره به بحر بیکران می‌خندد
هر ذرهٔ خاک من زبانی از خلیل‌الله خلیلی رباعی 16
1. هر ذرهٔ خاک من زبانی دارد
از گردش دهر دوستانی دارد
از ابر سیاه لعل و از خلیل‌الله خلیلی رباعی 17
1. از ابر سیاه لعل و گهر می‌ریزد
وز دیدهٔ من خون جگر می‌ریزد
آن فر و شکوه کبریاییت از خلیل‌الله خلیلی رباعی 18
1. آن فر و شکوه کبریاییت چه شد؟
آن لاف خدیوی و خداییت چه شد؟
شهرت طلبی چند به از خلیل‌الله خلیلی رباعی 19
1. شهرت طلبی چند به هم ساخته‌اند
چون گرگ گرسنه در جهان تاخته‌اند
یارب به کسانی که از خلیل‌الله خلیلی رباعی 20
1. یارب به کسانی که جگر سوخته‌اند
یک عمر متاع درد اندوخته‌اند
گر علت مرگ را دوا از خلیل‌الله خلیلی رباعی 21
1. گر علت مرگ را دوا می‌کردند
گر چارهٔ این نوع دو پا می‌کردند
عزیزان چون بدان از خلیل‌الله خلیلی رباعی 22
1. عزیزان چون بدان ساحل رسیدند
ز همراهان خود یکدم بریدند
پیران که چنین مقام از خلیل‌الله خلیلی رباعی 23
1. پیران که چنین مقام و حرمت دارند
زان نیست که یک دو دم قدامت دارند
دانی که شبان چه فتنه از خلیل‌الله خلیلی رباعی 24
1. دانی که شبان چه فتنه آغاز کند
آن دم که نی شبانه را ساز کند