رباعیات در دیوان اشعار خاقانی شروانی

1 بی زحمت تو با تو وصالی است مرا فارغ ز تو با تو حسب حالی است مرا

2 در پیش خیال تو خیال است تنم پیوند خیال با خیالی است مرا

1 غم کرد ریاض جان مه و سال مرا آئینه ندارد دل خوشحال مرا

2 صیاد ز بس که دوستم می‌دارد بسته است در آغوش قفس بال مرا

1 دل خاص تو و من تن تنها اینجا گوهر به کفت بماند و دریا اینجا

2 در کار توام به صبر مفکن کارم کز صبر میان تهی‌ترم تا اینجا

1 ای دوست غم تو سربه سر سوخت مرا چون شمع به بزم درد افروخت مرا

2 من گریه و سوز دل نمی‌دانستم استاد تغافل تو آموخت مرا

1 عشق تو بکشت عالم و عامی را زلف تو برانداخت نکونامی را

2 چشم سیه مست تو بیرون آورد از صومعه بایزید بسطامی را

1 می‌ساخت چو صبح لاله‌گون رنگ هوا با توبهٔ من داشت نمک جنگ هوا

2 هر لکهٔ ابرم چو عزائم خوانی در شیشه پری کرد ز نیرنگ هوا

1 عیسی لب و آفتاب روئی پسرا زنار خط و صلیب موئی پسرا

2 لشکرکشی و اسیر جوئی پسرا خاقانی اسیر شد چه گوئی پسرا

1 ای تیر هنر صهیل و برجیس لقا شعری فش و فرقدفر و ناهید صفا

2 پیش رخ تو ماه و سماک و جوزا خوارند چو پیش مهر پروین و سها

1 پذرفت سه بوس از لب شیرین ما را یک شب به فریب داشت غمگین ما را

2 گفتم بده آن وعدهٔ دوشین ما را دست بزد و نکرد تمکین ما را

1 ای دوست اگر صاحب فقری و فنا باید که شعورت نبود جز به خدا

2 چون علم تو هم داخل غیر است و سوی باید که به علم هم نباشی دانا