خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا از کمال‌الدین رباعی 1
1. خصم که ز پس نیزه خورد روز وغا
اندیشۀ خصمان چنان نیست مرا
گه زلف بنفشه برکند باد صبا از کمال‌الدین رباعی 2
1. گه زلف بنفشه برکند باد صبا
گه ساغر لاله بشکند باد صبا
جایی که در بقا فرازست آنجا از کمال‌الدین رباعی 3
1. جایی که در بقا فرازست آنجا
رمح تو ز لاف سرفرازست آنجا
جایی که نشان بی نشانست آنجا از کمال‌الدین رباعی 4
1. جایی که نشان بی نشانست آنجا
انگشت خیال بر دهانست آنجا
در دست منت همیشه دامن بادا از کمال‌الدین رباعی 5
1. در دست منت همیشه دامن بادا
وانجا که ترا پای سر من بادا
شمعم که زمن هست اثر غم پیدا از کمال‌الدین رباعی 6
1. شمعم که زمن هست اثر غم پیدا
شد سوز دلم زچشم پر نم پیدا
گر بگشایم ز غصّه امشب لب را از کمال‌الدین رباعی 7
1. گر بگشایم ز غصّه امشب لب را
بر چرخ بسوزم از نفس کوکب را
روز آمد و بردوختم از دم لب را از کمال‌الدین رباعی 8
1. روز آمد و بردوختم از دم لب را
پرداخته کردم از روان قالب را
بی یار، کسی که یار نداشت ترا از کمال‌الدین رباعی 9
1. بی یار، کسی که یار نداشت ترا
و آسوده دلی که خیره بگذاشت ترا
شادی خوانم بنام غمهای ترا از کمال‌الدین رباعی 10
1. شادی خوانم بنام غمهای ترا
دادم لقب انصاف ستمهای ترا
چون دید صبا میان بستان گل را از کمال‌الدین رباعی 11
1. چون دید صبا میان بستان گل را
وز بی شرمی پیش تو خندان گل را
عید آمد و درد برقرارست مرا از کمال‌الدین رباعی 12
1. عید آمد و درد برقرارست مرا
و آن غم که یکی بود هزارست مرا