الهی ره نما سوی خود این مدهوش از جویای تبریزی غزل 1
1. الهی ره نما سوی خود این مدهوش غافل را
ز دردت جامه زیب داغ چون طاووس کن دل را
...
درونم بی‌تو شد دریای خون از جویای تبریزی غزل 1
1. درونم بی‌تو شد دریای خون از شوق دیدن‌ها
حبابش داغ‌های سینه، موجش دل تپیدن‌ها
...
چنان به پیش فلک نالم از غمت از جویای تبریزی غزل 3
1. چنان به پیش فلک نالم از غمت شب‌ها
که خون دل می‌چکد از دیده‌های کوکب‌ها
...
ساخت عکس عارضت رشک بهار از جویای تبریزی غزل 4
1. ساخت عکس عارضت رشک بهار آیینه را
تا تو ره دادی بیفزود اعتبار آیینه را
...
چنان پرورده آغوش نزاکت از جویای تبریزی غزل 5
1. چنان پرورده آغوش نزاکت در کنار او را
که سنگینی کند پیراهن بوی بهار او را
...
ای به قربان تو گردند کمان از جویای تبریزی غزل 6
1. ای به قربان تو گردند کمان ابروها
گردش چشم تو تعلیم رم آهوها
...
صفای می نگر از جبههٔ گشادهٔ از جویای تبریزی غزل 7
1. صفای می نگر از جبههٔ گشادهٔ ما
حباب آب حیاتست جام بادهٔ ما
...
بی سر و قدت خاک نشینند چمن‌ها از جویای تبریزی غزل 8
1. بی سر و قدت خاک نشینند چمن‌ها
شد پنبهٔ داغ جگر لاله سمن‌ها
...
نخواهم زان گل رخسار برداری از جویای تبریزی غزل 9
1. نخواهم زان گل رخسار برداری نقابش را
که ترسم گرمی نظاره ای گیرد گلابش را
...
کی به گوش او کند جا ناله از جویای تبریزی غزل 10
1. کی به گوش او کند جا ناله های زار ما
سرمهٔ آواز شد خون دل افگار ما
...
داغ تو بود لاله صفت زیب از جویای تبریزی غزل 11
1. داغ تو بود لاله صفت زیب تن ما
چون غنچه بود زخم تو جزو بدن ما
...
می‌نهد بر سینه، داغم، از جویای تبریزی غزل 12
1. می‌نهد بر سینه، داغم، عشق سیم‌اندام‌ها
یا برای مرغ دل می‌گسترد گل، دام‌ها
...