چو بنشید این سخن از سلیمی جرونی شیرین و فرد 82
1. چو بنشید این سخن مرد گزیده
جوابش داد و گفت ای نور دیده
نخستین آنکه در از سلیمی جرونی شیرین و فرد 83
1. نخستین آنکه در پنهان و در فاش
خدا بر خویش حاضر دان و خوش باش
شنیدستم که یک از سلیمی جرونی شیرین و فرد 84
1. شنیدستم که یک باری جوانی
دل خود داده بد با دلستانی
دوم پند آنکه با از سلیمی جرونی شیرین و فرد 85
1. دوم پند آنکه با نادان مشو یار
که از نادان، کشی اندوه بسیار
سیوم پند این بود از سلیمی جرونی شیرین و فرد 86
1. سیوم پند این بود ای سرو آزاد
که بر حسن و جوانی پر مشو شاد
چهارم پند من این از سلیمی جرونی شیرین و فرد 87
1. چهارم پند من این است ای ماه
که سوی خود مده غماز را راه
بود پند من این از سلیمی جرونی شیرین و فرد 88
1. بود پند من این پنجم که دانا
نگیرد سخت بر خود رنج دنیا
ششم پندت بگویم، از سلیمی جرونی شیرین و فرد 89
1. ششم پندت بگویم، گر کنی گوش
گرت زخمی رسد از دهر مخروش
دهم از هفتمین از سلیمی جرونی شیرین و فرد 90
1. دهم از هفتمین پندت نشانی
اگر گوشت بود با من زمانی
ز پند هشتمت گویم از سلیمی جرونی شیرین و فرد 91
1. ز پند هشتمت گویم کزین پند
برآید اهل دولت را دل از بند
بود پند نهم اینت از سلیمی جرونی شیرین و فرد 92
1. بود پند نهم اینت که تدبیر
نیارد کردکس با امر تقدیر
دهم پند این بود، از سلیمی جرونی شیرین و فرد 93
1. دهم پند این بود، می گویمت فاش
که دنیا را بقایی نیست، خوش باش