واسطة العقد - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 تا ما ره تسبیح و ثنا می پوییم «سبحانک لاعلم لنا» می گوییم

2 لوح طلب از حرف دعا می شوییم چون درخور ماست آنچه ما می گوییم

1 از ساحت دل گرد ریا رفتن به وانگه گهر حمد و ثنا سفتن به

2 لیکن چو زبان علم ازان کوتاه است «سبحانک لا علم لنا» گفتن به

1 دل گوهر سبحه محبت می سفت وز ساحت جان غبار غفلت می رفت

2 یک غنچه ز باغ حسن جانان بشکفت جلت سبحات وجهه الباقی گفت

1 روشن گهری که جان پاکان سفته ست گرد غفلت ز خوابناکان رفته ست

2 کان الله ولا شی ء معه گفت یکی وان دیگری الان کما کان گفته ست

1 تا تو نزنی طعن کسی در عالم زانسان که زدند قدسیان بر آدم

2 ایزد به زبان جمله عالم هر دم گوید «انی اعلم ما لا تعلم »

1 جانا لبم از ذکر تو خاموش مباد یاد تو ز خاطرم فراموش مباد

2 هرجا ز شمایلت حدیثی گذرد ذرات وجود من بجز گوش مباد

1 از شهر عدم آمده ام سوی وجود افتاده غریبم به سرکوی وجود

2 گفتی که درین کوی چه خواهی جامی خواهم عدمی که نشنود بوی وجود

1 آنم که به عهد عشقبازی گروم حاشا که به غیر عشقبازی گروم

2 همواره قدم بر قدم عشق روم کی حکم حکیم و متکلم شنوم

1 تا کی ز تصوف خر و بار آوردن بر جای یکی نکته هزار آوردن

2 خاموش که حاصل همه یک سخن است روی از همه تافتن به یار آوردن

1 تا پیش تو ای شمع چگل مردودم با دود دل از سوختگان معدودم

2 از آه دل ایستاده بر سر دودم از آه همانا الف ممدودم