واسطة العقد - قطعات در دیوان اشعار جامی

1 غافلی می گفت کای بنا بنای خانه ام ساز محکم ور نه زانم غیر درد و غم چه سود

2 زیرکی بشنید گفتا چون بنای عمر ما سخت سست آمد بنای آب و گل محکم چه سود

1 فغان از دست آن کاتب که کلکش به بیش و کم نویسی شد فسانه

2 ز بیش و کم نویسیهای او شعر ز بحر و وزن ماند بر کرانه

3 نوشت از مثنوی بهرم کتابی که چون جویم ز نظم آنجا نشانه

4 نیابم زان نشانه جز بیاضی که دارد هر دو مصرع در میانه

1 به فضل عام تو یا رب که در سرای وجود دقیقه ای ز فنون کرم فرونگذاشت

2 به صنع تو که ندیده مدوز کلک و مداد به لوح ساده هستی هزار نقش نگاشت

3 که بخش دولت جاوید شهریاری را که فیض خود از هیچ کس دریغ نداشت

4 بلند مرتبه یعقوب بن حسن که ز عدل لوای جاه و جلالت به آسمان افراشت

1 ای سفله بس که گفته تو خنده آورد خوانند مردمان پی دفع ملالتش

2 گفتی بود جزالت شعرم چنانکه آب خواهد فرو رود به زمین از خجالتش

3 آری به هر که شعر بری لت بود جزاش کو شعر کس که باشد ازینسان جزا لتش

1 آن یکی خواهد به شهوت زن که تا فرزند او بعد مرگ از وی بماند در جهان نایب مناب

2 وان دگر سازد سرا و خانه تا زآفاب دهر یک زمان فارغ نشیند کامگار و کامیاب

3 جمله زین غافل که هر ساعت ز آگاهان غیب می رسد بانگ لدوا للموت و ابنوا للخراب

1 جامیا زان چه حاصل ار به مثل بگذری از صد و دویست شوی

2 اخر کار نیست خواهی شد نیست شو پیش ازانکه نیست شوی

1 به کلک فلان خوشنویس شعر مرا نزد رقم که نه هر بیت شد به زخمی خاص

2 کنون من از پی اصلاح شعر بر خط او قلمتراش کشیدم که «الجروح قصاص »

1 هر قلمزن راکه باشد ظلم خوی دفع ظلمش تیغ عدل شاه به

2 تا شود کوتاه دست ظلم او یک بدست از دست او کوتاه به

1 دی به حمام اندرون از فرق آن مه سرتراش جمع می کرد آنچه می افکند در یک کاسه آب

2 بعد ازان کیسه به کف دلاک بر وی دست یافت کیسه می مالید بر سیمین تنش با صد شتاب

3 هردو چون از خدمت آن فرق و تن فارغ شدند آن به کاسه مشک تر برد این به کیسه سیم ناب

1 شدی جامی چو پیر از گردش دهر ز پیوند جوانان گوشه ای گیر

2 به یاد آر آنکه در عهد جوانی نمی آمد تو را خوش صحبت پیر