واسطة العقد - قطعات در دیوان اشعار جامی

1 خوشنویسی چو عارض خوبان سخنم را به خط خوب آراست

2 لیک در هر غزل به سهو قلم گاه چیزی فزود و گاهی کاست

3 کردم اصلاح آن من از خط خویش گر چه نامد چنانچه دل می خواست

4 هر چه او کرده بود با سخنم با خط او قصور کردم راست

1 می خورد طعمه های رنگارنگ خواجه از کسب اشتهای دروغ

2 می دمد بادهای ناخوشبوی معده بر سبلت وی از آروغ

3 نگشاید فقیر روزه خویش جز به نان جوین و تره و دوغ

4 می شود هرچه می خورد نوری که رسد زان به آفتاب فروغ

1 نغز خط دلبری فرستادم همچو یوسف یگانه در خوبی

2 بو که یابد ز شهریار جهان نظر التفات یعقوبی

1 به نان خشک کاوردی به پیشم چرا باشی به جود خویش غره

2 کماج خیمه را ماند که نتوان ز وی کندن به دندان نیم ذره

3 چو نان تو ز چوب آمد چه بودی که بودی زآهنم دندان چو اره

1 می گفت دی خطیب که خواهم نشان شاه تا اسب من ز ایلچیان کم کشد گزند

2 گفتم فروش اسب و بخر بهر خود خری زیرا که هست بهر خطابت خری پسند

1 یکی خمسه ارسال کردم که خامه چو پا بهر تسوید او سوده تارک

2 پی بهره گیری ز خوان کرامت به کف بادت این خمسه خمس المبارک

1 هرچه خواهی بگویی ای خواجه بکن اندیشه اول از سر هوش

2 گر بود خیر سامع و قایل بگشا لب وگر نه باش خموش

1 دی به کف دیوان خود گفتی که از صاحبدلان کی بود لایق که از پیش نظر دورش نهند

2 شد دلت رنجه چو گفتم بر سر گور توباد کن وصیت تا چو میری با تو در گورش نهند

1 ای که در تاج و نگین داری روی تا به کی تاج و نگین خواهد ماند

2 ملک هستی همه طی خواهد شد نه زمان و نه زمین خواهد ماند

3 تا توانی به جهان نیکی کن کز جهان با تو همین خواهد ماند

1 خواجه دارد اشتری و خیمه ای در سفر راضی به قوت لایموت

2 اشتری چون عنکبوت از لاغری خیمه بالایش کبیت العنکبوت