فاتحة الشباب - رباعیات در دیوان اشعار جامی

1 دلخسته و سینه چاک می باید شد وز هستی خویش پاک می باید شد

2 آن به که به خود خاک شویم اول کار چون آخر کار خاک می باید شد

1 از میل ملاهی و مناهی توبه وز نفس مباهی به تباهی توبه

2 در توبه چو هست اضافت فعل به خویش زین توبه که می کنم الهی توبه

1 درج دهنت که هست تنگ و نایاب در وی درج است سی و دو در خوشاب

2 رنگین لب تو بود پی ضبط حساب بر وی رقم «لام » و «بی » از لعل مذاب

1 رخ بنمایی که ماه گردون است این لب بگشایی که لعل میگون است این

2 سر تا قدمت ز یکدگر خوب تر است سبحان الله چه شکل موزون است این

1 راهی ست ز حق به خلق بس روشن و راست راهی ست ز خلق سوی حق پر کم و کاست

2 هر کس که ازان رهش رساندند رسید وان کس که درین رهش فکندند نخاست

1 خورشید تو زنگ خورده تیغ است دریغ پنهان شده در نیام میغ است دریغ

2 مرآت جمال آفرینش همه اوست ناداده جلا چنین دریغ است دریغ

1 گه باده و گاه جام خوانیم تو را گه دانه و گاه دام خوانیم تو را

2 جز نام تو بر لوح جهان حرفی نیست آیا به کدام نام خوانیم تو را

1 ای روی تو گل دهان و لب نقل و نبیذ عیش همه از لذت وصل تو لذیذ

2 تا چشم بد زمانه ماند ز تو دور از دست منت باد به گردن تعویذ

1 تاریخ جهان که قصه خرد و کلان درج است در آن چه شهریاران چه یلان

2 در هر ورقش بخوان که فی عام کذا قد مات فلان و فلان و فلان

1 هر دیده که روزی به جمالت نگریست چون از تو جدا ماند چرا خون نگریست

2 هر چند که بی تو زنده ام حیرانم زان کس که رخ تو دید و دور از تو بزیست