فاتحة الشباب - قطعات در دیوان اشعار جامی

1 به دندان رخنه در پولاد کردن به ناخن راه در خارا بریدن

2 فرو رفتن به آتشدان نگونسار به پلک دیده آتش پاره چیدن

3 به فرق سر نهادن صد شتر بار ز مشرق جانب مغرب دویدن

4 بسی بر جامی آسان تر نماید ز بار منت دونان کشیدن

1 به جنگجو صنم خویش گفتم ای صد بار رسیده سنگ جفایت بر آبگینه من

2 رسان به سینه من سینه را به رسم صفا که پاک به دل همچون تویی ز کینه من

3 به عشوه گفت تو را سینه گر چه صاف آمد گمان مبر که رسد در صفا به سینه من

1 دلا منشین درین ویرانه چون چغد سوی مرغان قدسی آشیان پر

2 بود گیتی درختی سر به سر شاخ ولی جمله سوی یک اصل رهبر

3 ز هر شاخی سوی آن اصل ره جوی چو آن را یافتی از شاخ بگذر

4 نباشد شیوه مرغان زیرک نشستن هر زمان بر شاخ دیگر

1 دل درین وحشتگه بیگانگان یک حریف آشنا حاصل نکرد

2 در وفا کوشید عمری لیک ازان غیر حرمان از وفا حاصل نکرد

3 کیمیاگر سالها بهر غنا کند جان و جز عنا حاصل نکرد

4 حاصل خود کرد صرف کیمیا هیچ چیز از کیمیا حاصل نکرد

1 جامی از قید تعلق چون رهیدی بعد ازین با مسیحا باش در ملک تجرد هم نفس

2 غم مخور گر خانه ویران شد ز فوت اهل بیت خانه بیت شعر و اهل بیت بکر فکر بس

1 بود شاها رعیت آن خزینه که در وی گنج های زر دفینه است

2 عوان چون مالشان دزدیده گیرد ببر دستش که دزد آن خزینه است

1 درین نشیمن حرمان مکن به کس پیوند که هر کسی که نهی دل بر آشنایی او

2 اگر مخالف طور تو باشد اوضاعش عذاب روح شود صحبت ریایی او

3 وگر موافق طبع تو افتد اخلاقش مذاق مرگ دهد شربت جدایی او

1 ای سهی قد که عمر تو اکثر گشته مصرف به نحو و تصریف است

2 قد و زلف تو را اگر بنده کرده تعریف جای تشریف است

3 نبود این جنس نکته بر تو نهان که الف لام بهر تعریف است

1 پی لقمه و خرقه هر لحظه ای نشاید کشیدن ز خلقی گزند

2 به روزی بود خشک نانی کفاف به عمری بود کهنه دلقی بسند

1 هیچ سودی نکند تربیت ناقابل گر چه برتر نهی از خلق جهان مقدارش

2 سبز و خرم نشود از نم باران هرگز خار خشکی که نشانی به سر دیوارش