فاتحة الشباب - قطعات در دیوان اشعار جامی

1 هر که دل بر عشوه گیتی نهاد بر حذر باش از غرور و جهل او

2 دامن آن گیر کز همت فشاند آستین بر دنیی و بر اهل او

1 به مصر و شام که گیرند وقف را به تمام قضات اگر چه نباشند مستحق آن را

2 به غیر وصل نخوانند قاریان قرآن ز حال وقف وقوفی نباشد ایشان را

3 گرفته اند همانا قضات از ایشان باز به رسم عادت خود وقف های قرآن را

1 ایا نور دیده که بینم تو را شده نقد راحت کم از درد چشم

2 ز درد تو نالم که چشم منی بنالد بلی مردم از درد چشم

1 بسا اخ کز اخوت چون زند دم دمش باشد چراغ عیش را پف

2 تف افکن بر رخ آن اخ که هرگز نیفتد زین مناسب تر اخ و تف

1 ساغری می گفت دزدان معانی برده اند هر کجا در شعر من یک معنی خوش دیده اند

2 دیدم اکثر شعرهایش را یکی معنی نداشت راست می گفت آنکه معنیهاش را دزدیده اند

1 هر پسر کو از پدر لافد نه از فضل و هنر فی المثل گر دیده را مردم بود نامردم است

2 شاخ بی بر گر چه باشد از درخت میوه دار چون نیارد میوه بار اندر شمار هیزم است

1 به بوستان سخن مرغ طبع من اکثر به هفت بیت شود نغمه ساز و قافیه سنج

2 ز هفت پیکر گنجور گنجه هر غزلی نمونه ای ست ز معنی نهان در او صد گنج

3 چو بیت بیت ز هر هفت ازان دو مصراع است گرش به سبع مثانی لقب نهند مرنج

4 ز هفت عضو یکی یا دو باد کم او را که هفت بیت مرا شش رقم زند یا پنج

1 هر برق درخشان که بر آید ز بدخشان صد شعله ازان در دل افگار من افتد

2 بر گوهر اشکم چو فتد پرتو آن برق لعلی شود از چشم گهربار من افتد

1 جامی ابنای زمان از قول حق صم اند و بکم نام ایشان نیست عندالله به جز شرالدواب

2 گردن همت بکش از ربقه تقلیدشان ورنه افتی عاقبت از منهج صدق و صواب

3 در بیابان سیهدیهم دهد سرگشته جان هر که را باشد دلیل ره اذا کان الغراب

4 در لباس و دوستی سازند کار دشمنی حسب الامکان واجب است از کید ایشان اجتناب

1 معنی جمعیت ار خواهی دلا لازم شمار سلک صحبت را که جمعیت به جمع اولی بود

2 نظم پر معنی چو در تقطیع گردد مفترق جمله اجزایش ز هم هر جزو بی معنی بود