سلسلةالذهب - اعتقادنامه در هفت اورنگ جامی

1 هست بر مقتضای فضل ازل بعضی از بعضی افضل و اکمل

2 وز همه افضل احمد عربیست که ز حق سوی ما رسول و نبیست

3 آن فضایل که انبیا را بود وان شمایل که اصفیا را بود

4 گر شود جمله مجتمع با هم همه باشد ز فضل احمد کم

1 از پی نفخ صور نوع بشر چون شود حشر کرده در محشر

2 سویشان بعد از انتظارگران نامه های عمل کنند پران

3 سعدا را دهند بهر شرف نامه از سوی دست راست به کف

4 اشقیا را صحیفه ها در مشت از سوی چپ دهند یا پس پشت

1 انبیا برگزیدگان حق اند برده از کل ما خلق سبق اند

2 بر سوای خود از بنی آدم فضل دارند بر ملائکه هم

3 نفس شیطان به قصد جرم و گناه نتواند زند بر ایشان راه

4 ور به فرض محال یا نادر از یکی زلتی شود صادر

1 وز پی آن بود ارادت و خواست خواستی لایزال بی کم و کاست

2 فعل هایی که از همه اشیا نو به نو در جهان شود پیدا

3 گر ارادی بود چو فعل بشر ور طبیعی بود چو سیل و حجر

4 منبعث جمله از مشیت اوست مبتنی بر کمال حکومت اوست

1 به صفات کمال موصوف است به نعوت جلال معروف است

2 باشد اسمای او چنان بسیار که بود برتر از قیاس و شمار

3 در خبر گر چه هست صد کم یک هست نسبت به آن جناب اندک

4 ور چه باشد هزار و یک مشهور نیست اندر هزار و یک محصور

1 هست حق را کتاب ها بسیار گشته نازل بر انبیای کبار

2 صد و چار است در خبر مذکور لیکن آن را در آن مدان محصور

3 هر کتابی که کرده حق انزال باش مؤمن به آن علی الاجمال

4 همچو تورات آن کتاب کریم بر کلیم و صحف بر ابراهیم

1 چون کتاب خدا کلام خداست از صفات کلام بنده جداست

2 مکن از حق کران چو معتزلی لایزالیش دان و لم یزلی

3 حرف و صوتی که نو به نو حادث می شود نیست چون دو آن لابث

4 باشد آن پیش عقل خرده شناس مر کلام قدیم را چو لباس

1 از صفاتش یکی حیات آمد که امام همه صفات آمد

2 نه حیاتش به روح و نفس و تن است بلکه او زنده هم به خویشتن است

3 او به خود زنده ایست پاینده زندگان دگر به او زنده

1 چون ز دوزخ کنند خلق گذر شست و شویی کنند در کوثر

2 دود دوزخ ز خود فرو شویند سوی جنت سرای خود پویند

1 واحد است او به ذات خویش و احد وحدتی برتر از شمار و عدد

2 هر که را وحدتش شود مشهود از عدد فارغ است و از معدود

3 ساحت عزتش بود زان پاک که کند کس توهم اشراک

4 ره به امکان نیافت همتایش تنگنای محال شد جایش