خردنامه اسکندری در هفت اورنگ جامی

1 کمان گردنی از پی و استخوان کلاغش پی طعمه زاغ کمان

2 بدل گشته او را ز بار درشت چو گردن به تقعیر تحدیث پشت

3 شده پیر و چون شاهد خودپرست هم آیینه هم شانه او را به دست

4 نموده ز آیینه اش مرگ روی ز بس محنت از شانه اش رفته موی

1 الهی کمال الهی توراست جمال جهان پادشاهی توراست

2 جمال تو از وسع بینش برون کمال از حد آفرینش فزون

3 بلندی و پستی نخوانم تو را مقید به اینها ندانم تو را

4 نه تنها بلندی و پستی تویی که هستی ده هست و هستی تویی

1 گفت اگر اینست رسم مهتری منصب ما نیست جز لولیگری

2 یکی روستایی پسر کش پدر به ده بودی از مه دهی بهره ور

3 دماغی پر از نخوت و جاه داشت دلی خالی از حشمت شاه داشت

4 پدر روزی از ده کمتر تنگ کرد به رفتن سوی شهر آهنگ کرد

1 به فیض ازل هر که را همرهیست دل روشنش هم پر و هم تهیست

2 پر از چیست از جذب پیران راه تهی از چه زآویزش مال و جاه

3 خوش آن سر که پا سوی پیران نهاد کف اندر کف دستگیران نهاد

4 کم نقش صورت پسندان گرفت دل ساده از نقشبندان گرفت

1 کرم گسترا عاجز و مضطرم بگستر سحاب کرم بر سرم

2 به عجز و ضعیفی و پیریم بین ز اسباب قوت فقیریم بین

3 نه دستی که کاری برآید ازو نه پایی که راهی گشاید ازو

4 به بخشایش و لطف دستی گشای ببخشا بر این پیر بی دست و پای

1 چنین گفت دانشور روم و روس که چون رخت بست از جهان فیلقوس

2 سکندر برآمد به تخت بلند صلایی به بالغ دلان درفکند

3 که ای واقفان از معاد و معاش که هستیم با یکدگر خواجه تاش

4 سفر کرد ازین ملک شاه شما به هر نیک و بد نیکخواه شما

1 دبیر خردمند دانش پژوه نویسنده قصه هر گروه

2 نوشت از سکندر شه نامدار که چون سلطنت یافت بر وی قرار

3 چو نور خرد بودش اندر سرشت خردنامه های حکیمان نوشت

4 ز هر حرف حکمت که شد بهره یاب نوشتش به حل یافته زر ناب

1 یکی کعبه رو گم شد از قافله نه همراه او زاد نی راحله

2 پی طعمه هر چند همت گماشت نیامد به چشمش گه شام و چاشت

3 ز زنگار گون گرد خوان سپهر به جز گرده ماه یا قرص مهر

4 ندید از نم چشمه سار سراب به جز کاسه چشم حسرت پر آب

1 شبی کز شرف غیرت روز بود کواکب در او گیتی افروز بود

2 تو گویی درین گنبد دلفروز ز مشکین مشبک همی تافت روز

3 همه روشنان دیده در هم زده شهب میل در دیده غم زده

4 رسید از سر سدره روح الامین رسانید ز اوج فلک بر زمین

1 سخن ز آسمان ها فرود آمده ست بر اقلیم جان ها فرود آمده ست

2 گشاده ز اقلیم جان پر و بال چو طاووس در جلوه گاه خیال

3 گهی گشته بر نی چو طفلان سوار به روم آمده از ره زنگبار

4 چو عباسیان در عبای سیاه سواد بصر ساخته جلوه گاه