لیلی و مجنون در هفت اورنگ جامی

1 ای خاک تو تاج سربلندان مجنون تو عقل هوشمندان

2 محجوب تو را نهار لیلی مکشوف تو را سها سهیلی

3 خورشید ز توست روشنی گیر بی روشنی تو چشمه قیر

4 بر چشمه قیر اگر بتابی گیرد فلکش به آفتابی

1 هر جا به اثر نظر گمارند زان پی به در مؤثر آرند

2 ننهند ز زشته بر خرد بند گیرند به رشته ریس پیوند

3 در خط چو قلم فرو نمانند زان قصه خط نویس خوانند

4 هر جا بینند رشته تابی در گردنشان شود طنابی

1 ای صدرنشین تخت کونین تخم و ثمر درخت کونین

2 ای اول فکر و آخر کار ای قبله هفت و زبده چار

3 چون روی بدین دیار کردی وین هفت شتر قطار کردی

4 شد عرش بدان بزرگواری فرش تو درین شتر سواری

1 ای اشهب شبرو تو از نور از ظلمت جسم پیکرش دور

2 از زرده مهر گرمروتر وز خنگ سپهر تیزدو تر

3 بر هر چه فکنده نور دیده با نور به هم به آن رسیده

4 نی رنجکش زمین سم او نی دستخوش صبا دم او

1 چون صبح ازل ز عشق دم زد عشق آتش شوق در قلم زد

2 از لوح عدم قلم سرافراشت صد نقش بدیع پیکر انگاشت

3 هستند افلاک زاده عشق ارکان به زمین فتاده عشق

4 بی عشق نشان ز نیک و بد نیست چیزی که ز عشق نیست خود نیست

1 از هر چه سخنوران بدانند وز لوح سخنوری بخوانند

2 مقبول ترین فسانه عشق است مطبوع ترین ترانه عشق است

3 زین راز چو پرده باز کردم وین طرفه ترانه ساز کردم

4 شد طوطی طبع من شکرخا از قصه یوسف و زلیخا

1 ای ساقی جان فداک روحی پر کن قدح از می صبوحی

2 زان می که بر اهل دل مباح است روشن کن غره صباح است

3 تا حاضر صبحدم نشینیم در پرتو آن به هم نشینیم

4 رانیم به مجلس حریفان حرفی ز لطایف لطیفان

1 تاریخ نویس عشقبازان شیرین رقم سخن طرازان

2 از سرور عاشقان چو دم زد بر لوح بیان چنین رقم زد

3 کز عامریان بلند قدری بر صدر شرف خجسته بدری

4 مقبول عرب به کار سازی محبوب عجم به دلنوازی

1 آن را که به عشق گل سرشتند وین حرف به لوح دل نوشتند

2 شسته نشود ز لوحش این حرف ور عمر کند به شست و شو صرف

3 هر لحظه کند به یاری آهنگ در دامن دلبری زند چنگ

4 گر در همه جا به جان خریدار تا خود به کجا شود گرفتار

1 برگشت چو قیس غم رسیده زان شمع قبیله دل رمیده

2 بهر شب خود چراغ می جت وز لاله رخان سراغ می جست

3 هر زنده که آمدی ز هر حی گشتی به نیاز مرده وی

4 کز خیل بتان خبر چه داری زین قصه بگوی هر چه داری