تحفة‌الاحرار در هفت اورنگ جامی

1 ای به زبان نکته گزار آمده وی به سخن نادره کار آمده

2 نقطه نطق است تو را بر زبان گشته از آن نقطه زبانت زیان

3 گر کنی آن نقطه ازین حرف حک بر خط حکم تو نهد سر فلک

4 هر که درین گنبد نیلوفری افکند آوازه نیکو فری

1 در خم این دایره نقش بند چند شوی بند به هر نقش چند

2 نقش رها کن سوی بی نقش رو دیده به هر نقش چه داری گرو

3 نقش چو پرده ست و تو ز افسردگی مایل پرده شد از پردگی

4 برفکن از پردگی این پرده را گرم کن از وی دل افسرده را

1 قافیه سنجان چو در دل زنند در به رخ تیره دلان گل زنند

2 روی چو در قافیه سنجی کنند پشت بر این دیر سپنجی کنند

3 تن بگذارند و همه جان شوند کوه ببرند و سوی کان شوند

4 جان کنی و کان کنی آیینشان صیرفی چرخ گهر چینشان

1 شیر خدا شاه ولایت علی صیقلی شرک خفی و جلی

2 روز احد چون صف هیجا گرفت تیر مخالف به تنش جا گرفت

3 غنچه پیکان به گل او نهفت صد گل محنت ز گل او شکفت

4 روی عبادت سوی محراب کرد پشت به درد سر اصحاب کرد

1 گلبن جان را که به گل کاشتند آرزوی غنچه دل داشتند

2 چون ز گل آن گلبن تر سر کشید غنچه نو رسته دل بردمید

3 درج در آن غنچه چو اوراق گل هر چه در آفاق چه جزء و چه کل

4 حسن بیان آیت تفضیل او کون و مکان دفتر تفصیل او

1 بود یکی شاه که در ملک و مال عهد وزیری چو رسیدی به سال

2 دست قلم ساش جدا ساختی چون قلم از بند و برانداختی

3 هر که گرفتی ز هوا دست او پایه اقبال شدی پست او

4 دست وزارت به وی آراستی جان حسود از حسدش کاستی

1 خامه چو بر موجب جف القلم خشک بیستاد از این خوش رقم

2 بهر دعا از لب ام الکتاب حرف سقاک اللهش آمد خطاب

3 روح امین دست به آمین گشاد چرخ برین سبحه پروین گشاد

4 گوهر آن سبحه به پایش فشاند در قدم غالیه سایش فشاند

1 عالمی از چاه جهالت برون در رهی افتاد به چاهی درون

2 هیچ مدد دست ندادش به راه ماند در آن راه چو یوسف به چاه

3 سایه صفت در تگ چاه آرمید سایه شخصی به سر چاه دید

4 نعره برآورد که ای رهنورد از ره احسان و مروت مگرد

1 چون ثمر دوحه عبدالعزیز دولت دین شد شرف ملک نیز

2 قاعده عدل عمر تازه کرد ملک و خلافت به یک اندازه کرد

3 کوه نشینان که ز ظلم سپاه خاسته بودند ز سرهای راه

4 پویه کنان بر سر راه آمدند بهر خبر پرسی شاه آمدند

1 فربهی از خوان سخن پروری شاعریش کرده لقب لاغری

2 گفت به نظم خوش و شعر فصیح بهر یکی خواجه فربه مدیح

3 خواجه مسکین چو مدیحش شنید بوی توقع به مشامش رسید

4 کرد ازان نامه پر رنگ و ریو خاطر او رم چو ز لاحول دیو