چنان با غم عشق خو کرد دل از جلال عضد مفرد 1
1. چنان با غم عشق خو کرد دل
که گویی که عشق است خود جان ما
در غم جانان به ترک جان بگوی از جلال عضد مفرد 2
1. در غم جانان به ترک جان بگوی
زان که جان اینجا و بال دیگر است
ای آنکه کمان تست پنجاه منی از جلال عضد مفرد 3
1. ای آنکه کمان تست پنجاه منی
پنجاه بسی گیر و دو چندان باقی ست
انام افضل ایّام و افتخار انام از جلال عضد مفرد 4
1. انام افضل ایّام و افتخار انام
تو را که گفت که گل ترک گیر و بر خار افت
نام آن کس که ازو زهره من می تابد از جلال عضد مفرد 5
1. نام آن کس که ازو زهره من می تابد
آفتابی ست که از برج اسد می تابد
تا چند سوز عشقش پنهان کنم به از جلال عضد مفرد 6
1. تا چند سوز عشقش پنهان کنم به حیله
هم عاقبت ز جایی، این سوز سر برآرد
شیراز از تعدّی قاضی خراب شد از جلال عضد مفرد 7
1. شیراز از تعدّی قاضی خراب شد
این مور بین که ملک سلیمان خراب کرد
نشیند وقتها با من به مَی خوردن، از جلال عضد مفرد 8
1. نشیند وقتها با من به مَی خوردن، ولی چندان
که توبه بشکنم، چون توبه ام بشکست برخیزد
صد را ز همه صدر افاضل بستان از جلال عضد مفرد 9
1. صد را ز همه صدر افاضل بستان
پس فاضل خوان هر آنچه باقی ماند
حقّا که عجب بی سر و پای است فلان از جلال عضد مفرد 10
1. حقّا که عجب بی سر و پای است فلان
کاو بر سر و پای خویش جل می پوشد
گنگ کور ار دو دیده بگشاید از جلال عضد مفرد 11
1. گنگ کور ار دو دیده بگشاید
ماه نو را به خلق بنماید
حافظ ما به عقل و خوش خوانی از جلال عضد مفرد 12
1. حافظ ما به عقل و خوش خوانی
ثانی انتر ست و صوت حمار