مفردات در دیوان اشعار جلال عضد

1 گنگ کور ار دو دیده بگشاید ماه نو را به خلق بنماید

1 حافظ ما به عقل و خوش خوانی ثانی انتر ست و صوت حمار

1 ای خواجه خطیر مغز خر خوردی تو کآویختی از گردن مرغی سرِخر

1 شیر بی زور و میر بی لشکر یوسف بدلقا علی جعفر

1 گفتم که چو دریاست گهرپرور میر شک نیست که دریاست ولی خس پرور

1 بر رخ حور نظر غایتِ کوته نظری ست ناظری را که تو باشی به قیامت منظور

1 سحر کردی مگر تو خواجه بشیر کز سر بز روانه کردی شیر

1 یک خنده فدای عالمی کن بنیاد غم از جهان برانداز

1 به قصد خون من آن غمزه مست همیشه نوک مژگان می کند تیز

1 زان دوایی که نیست انجامش سر علّت ببر که شد نامش