ای خواجه خطیر مغز خر خوردی از جلال عضد مفرد 13
1. ای خواجه خطیر مغز خر خوردی تو
کآویختی از گردن مرغی سرِخر
شیر بی زور و میر بی لشکر از جلال عضد مفرد 14
1. شیر بی زور و میر بی لشکر
یوسف بدلقا علی جعفر
گفتم که چو دریاست گهرپرور از جلال عضد مفرد 15
1. گفتم که چو دریاست گهرپرور میر
شک نیست که دریاست ولی خس پرور
بر رخ حور نظر غایتِ کوته نظری از جلال عضد مفرد 16
1. بر رخ حور نظر غایتِ کوته نظری ست
ناظری را که تو باشی به قیامت منظور
سحر کردی مگر تو خواجه بشیر از جلال عضد مفرد 17
1. سحر کردی مگر تو خواجه بشیر
کز سر بز روانه کردی شیر
یک خنده فدای عالمی کن از جلال عضد مفرد 18
1. یک خنده فدای عالمی کن
بنیاد غم از جهان برانداز
به قصد خون من آن غمزه مست از جلال عضد مفرد 19
1. به قصد خون من آن غمزه مست
همیشه نوک مژگان می کند تیز
زان دوایی که نیست انجامش از جلال عضد مفرد 20
1. زان دوایی که نیست انجامش
سر علّت ببر که شد نامش
بابای ترا دو نیمه کن وان گاهی از جلال عضد مفرد 21
1. بابای ترا دو نیمه کن وان گاهی
دو چشم ورا بکن بنه در شکمش
چشمه آب از میانه نیل از جلال عضد مفرد 22
1. چشمه آب از میانه نیل
گر جدا می کنی بگردد پیل
دیروز نداستم و بتوانستم از جلال عضد مفرد 23
1. دیروز نداستم و بتوانستم
امروز بدانستم و نتوانستم
عمری ست که ما به بوی درمان از جلال عضد مفرد 24
1. عمری ست که ما به بوی درمان
در دستِ هزار گونه دردیم