در حقّ کسی که صد بدی با ما کرد از جلال عضد مفرد 25
1. در حقّ کسی که صد بدی با ما کرد
گر دست دهد هزار نیکی بکنیم
به جستجوی تو شب را به روز می از جلال عضد مفرد 26
1. به جستجوی تو شب را به روز می آرم
خیال بین که به شب آفتاب می جویم
گر تو می‌خواهی که بر دریا چو از جلال عضد مفرد 27
1. گر تو می‌خواهی که بر دریا چو موری بگذری
نعل زن بر پای پیل و در میان نیل زن
نام شاهی ست که شد صورت و معنیش از جلال عضد مفرد 28
1. نام شاهی ست که شد صورت و معنیش حسن
آخر صبح و کنار سمن و طرف چمن
گر نمی‌دانی تو نام خویشتن از جلال عضد مفرد 29
1. گر نمی‌دانی تو نام خویشتن
چار دانگ... یر من در.... ون تو
ای خواجه اگر تو نام خود می پرسی از جلال عضد مفرد 30
1. ای خواجه اگر تو نام خود می پرسی
آواز خر از دهان ماهی بشنو
چاه چون واژونه گردد صورتی از جلال عضد مفرد 31
1. چاه چون واژونه گردد صورتی باشد غریب
قطره بر بالای چشمه، چشمه بر بالای چاه
نپویم بیش ازین دیگر در این از جلال عضد مفرد 32
1. نپویم بیش ازین دیگر در این راه
ازین گفتارها استغفراللّه
زری چندم به دست آمد ز بصره از جلال عضد مفرد 33
1. زری چندم به دست آمد ز بصره
ببستم جمله بر پنجاه صرّه
کرده‌ای ای عماد ماهی گیر از جلال عضد مفرد 34
1. کرده‌ای ای عماد ماهی گیر
چشمه را دام و آب را چشمه
بس فرق بود میان شعر من و تو از جلال عضد مفرد 35
1. بس فرق بود میان شعر من و تو
تو مدح کسان گویی و من حمد یکی