کوش‌نامه ایرانشان ابن ابی الخیر

1 بدان سان دوان سوی لشکر شتافت نشان یکی چوب کشتی بیافت

2 همه سوخته بود سالار نو که بازار نو بود و کردار نو

3 سراسیمه شد شاه نو در رسید پسِ شاه نو نیز لشکر رسید

4 به خون برادر گرفتار شد چو خون کرد ناچار خون خوار شد

1 دو لشکر برابر بر آن دشت کین تو گفتی که شد تنگ روی زمین

2 جهان گفتی از غم به جوش آمده ست ستاره به بانگ و خروش آمده ست

3 طلایه ز لشکر بهم بازخورد برآمد خروش ده و دار و برد

4 به یک حمله ایرانیان را ز جای ببردند مردان رزم آزمای

1 همی تاخت تا پیش کاووس شاه ببردندش و برگشادند راه

2 ببوسید پس پایه ی تخت اوی بسی آفرین خواند بربخت اوی

3 ز شاهانش بستود و بردش نماز همی گفت کای خسرو سرفراز

4 به چهر تو اندر فلک ماه نیست به فرّ تو اندر زمین شاه نیست

1 چو از کین ایرج بپردخت شاه به دریا فرود آمد او با سپاه

2 به قارن فرستاد منشور روم همه خاوران و همه مرز و بوم

3 دگر مرز توران به شاپور داد مر او را همه مهر و منشور داد

4 خود و سرکشان و نریمان بهم به ایران زمین رفت بی هیچ غم

1 به تور آگهی آمد و سلم از اوی که دارد ز کینه برآن هر دو روی

2 دل از بزمشان دور شد، سر ز خواب به رفتن گرفتند هر دو شتاب

3 به دریا که نامش دمندان نهم رساند از آن دلفروزی به غم

4 ز هرگونه گفتند و برخاستند ز کوش آن زمان یاوری خواستند

1 چو آگاهی آمد به کوش سترگ که آمد سپاهی بدان سان بزرگ

2 نیامد به دلش اندر اندیشه هیچ بفرمود تا کرد لشکر بسیچ

3 گمانی چنان برد کآن سروران زبونند مانند آن دیگران

4 گذر کرد بر آب ششصد هزار بیاورد رزم آزموده سوار

1 سپیده دمان قارن رزمخواه بفرمود تا صف کشید آن سپاه

2 غو کوس برخاست و آواز نای چو دریا سپاه اندر آمد ز جای

3 بفرمود تا شد به جایش قباد چو سالار بر میمنه بایستاد

4 گزین کرد برگستوانور هزار نبرده دلیران خنجرگزار

1 به تو آگهی آمد از هر دوان خراسان یله کرد و آمد دوان

2 به جیحون گذر کرد و بیراه و راه سوی ماورالنّهر شد با سپاه

3 سپه خواست از کوش و سلم سترگ ز هر سو بیامد سپاه بزرگ

4 سپاهی که هامون و دریا و کوه شد از نعل اسبان ایشان ستوه

1 پسندیده آمد سخنهای تور یکی نامه کردش دلارای تور

2 سر نامه از تور و سلم سترگ بنزد جهاندیده کوش بزرگ

3 بدان ای نبرده شه نامدار که با شاه ما را بدافتاد کار

4 همان کرد با ما کجا با تو کرد ز کردار بی روی و گفتار سرد

1 بماندند بیچاره چون بیهشان میان دو کوه آن همه سرکشان

2 چنان رنج دیدند شاه و سپاه که مانند کوران ندیدند راه

3 به ایران زمین اندر افتاد شور که دیو سپید آن سپه کرد کور

4 هرآن کس که او کوش را دیده بود وگر نام زشتیش بشنیده بود