«بیا که قاعدهٔ از اقبال لاهوری جاویدنامه 36
1. «بیا که قاعدهٔ آسمان بگردانیم
قضا بگردش رطل گران بگردانیم
گر به تو افتدم نظر از اقبال لاهوری جاویدنامه 37
1. گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شرح دهم غم تو را نکته به نکته مو به مو
از مقام مؤمنان از اقبال لاهوری جاویدنامه 38
1. از مقام مؤمنان دوری چرا
یعنی از فردوس مهجوری چرا
صحبت روشندلان از اقبال لاهوری جاویدنامه 39
1. صحبت روشندلان یک دم ، دو دم
آن دو دم سرمایهٔ بود و عدم
ای خداوند صواب از اقبال لاهوری جاویدنامه 40
1. ای خداوند صواب و ناصواب
من شدم از صحبت آدم خراب
پیر رومی آن امام از اقبال لاهوری جاویدنامه 41
1. پیر رومی آن امام راستان
آشنای هر مقام راستان
آنچه دیدم می نگنجد از اقبال لاهوری جاویدنامه 42
1. آنچه دیدم می نگنجد در بیان
تن ز سهمش بیخبر گردد ز جان
آسمان شق گشت و حوری از اقبال لاهوری جاویدنامه 43
1. آسمان شق گشت و حوری پاک زاد
پرده را از چهره خود بر گشاد
شمع جان افسرد در از اقبال لاهوری جاویدنامه 44
1. شمع جان افسرد در فانوس هند
هندیان بیگانه از ناموس هند
«نی عدم ما را پذیرد از اقبال لاهوری جاویدنامه 45
1. «نی عدم ما را پذیرد نی وجود
وای از بی مهری بود و نبود
هر کجا استیزه ی از اقبال لاهوری جاویدنامه 46
1. هر کجا استیزه ی بود و نبود
کس نداند سر این چرخ کبود
در گذشتم از حد این از اقبال لاهوری جاویدنامه 47
1. در گذشتم از حد این کائنات
پا نهادم در جهان بی جهات