جاویدنامه اقبال لاهوری

1 عشق شور انگیز بی پروای شهر شعلهٔ او میرد از غوغای شهر

2 خلوتی جوید بدشت و کوهسار یا لب دریای ناپیدا کنار

3 من که در یاران ندیدم محرمی بر لب دریا بیاسودم دمی

4 بحر و هنگام غروب آفتاب نیلگون آب از شفق لعل مذاب

1 رومی آن عشق و محبت را دلیل تشنه کامان را کلامش سلسبیل

2 گفت «آن شعری که آتش اندروست اصل او از گرمی الله هوست

3 آن نوا گلشن کند خاشاک را آن نوا برهم زند افلاک را

4 آن نوا بر حق گواهی میدهد با فقیران پادشاهی میدهد

1 مرد عارف گفتگو را در ببست مست خود گردید و از عالم گسست

2 ذوق و شوق او را ز دست او ربود در وجود آمد ز نیرنگ شهود

3 با حضورش ذره ها مانند طور بی حضور او نه نور و نی ظهور

4 نازنینی در طلسم آن شبی آن شبی بی کوکبی را کوکبی

1 آدمی اندر جهان هفت رنگ هر زمان گرم فغان مانند چنگ

2 آرزوی هم نفس می سوزدش ناله های دل نواز آموزدش

3 لیکن این عالم که از آب و گل است کی توان گفتن که دارای دل است

4 بحر و دشت و کوه و که خاموش و کر آسمان و مهر و مه خاموش و کر

1 گفتم این کاشانه ئی از لعل ناب آنکه میگیرد خراج از آفتاب

2 این مقام این منزل این کاخ بلند حوریان بر درگهش احرام بند

3 ای تو دادی سالکانرا جستجوی صاحب او کیست با من باز گوی

4 گفت «این کاشانهٔ شرف النساست مرغ بامش با ملائک هم نواست

1 گفت حکمت را خدا خیر کثیر هر کجا این خیر را بینی بگیر

2 علم حرف و صوت را شهپر دهد پاکی گوهر به نا گوهر دهد

3 علم را بر اوج افلاک است ره تا ز چشم مهر بر کندد نگه

4 نسخهٔ او نسخهٔ تفسیر کل بستهٔ تدبیر او تقدیر کل

1 صاحب سرمایه از نسل خلیل یعنی آن پیغمبری بی جبرئیل

2 زانکه حق در باطل او مضمر است قلب او مؤمن دماغش کافر است

3 غربیان گم کرده اند افلاک را در شکم جویند جان پاک را

4 رنگ و بو از تن نگیرد جان پاک جز به تن کاری ندارد اشتراک

1 لرد مغرب آن سراپا مکر و فن اهل دین را داد تعلیم وطن

2 او بفکر مرکز و تو در نفاق بگذر از شام و فلسطین و عراق

3 تو اگر داری تمیز خوب و زشت دل نبندی با کلوخ و سنگ و خشت

4 چیست دین برخاستن از روی خاک تا ز خود آگاه گردد جان پاک

1 شمع جان افسرد در فانوس هند هندیان بیگانه از ناموس هند

2 مردک نامحرم از اسرار خویش زخمهٔ خود کم زند بر تار خویش

3 بر زمان رفته می بندد نظر از تش افسرده میسوزد جگر

4 بند ها بر دست و پای من ازوست ناله های نارسای من ازوست

1 آن هوای تند و آن شبگون سحاب برق اندر ظلمتش گم کرده تاب

2 قلزمی اندر هوا آویخته چاک دامان و گهر کم ریخته

3 ساحلش ناپید و موجش گرم خیز گرم خیز و با هواها کم ستیز

4 رومی و من اندر آن دریای قیر چون خیال اندر شبستان ضمیر