خیال من به تماشای آسمان بود است از لاهوری جاویدنامه 1
1. خیال من به تماشای آسمان بود است
بدوش ماه و به آغوش کهکشان بود است
آدمی اندر جهان هفت رنگ از لاهوری جاویدنامه 2
1. آدمی اندر جهان هفت رنگ
هر زمان گرم فغان مانند چنگ
زندگی از لذت غیب و حضور از لاهوری جاویدنامه 3
1. زندگی از لذت غیب و حضور
بست نقش این جهان نزد و دور
فروغ مشت خاک از نوریان افزون شود روزی از لاهوری جاویدنامه 4
1. فروغ مشت خاک از نوریان افزون شود روزی
زمین ازکوکب تقدیر او گردون شود روزی
عشق شور انگیز بی پروای شهر از لاهوری جاویدنامه 5
1. عشق شور انگیز بی پروای شهر
شعلهٔ او میرد از غوغای شهر
از کلامش جان من بیتاب شد از لاهوری جاویدنامه 6
1. از کلامش جان من بیتاب شد
در تنم هر ذره چون سیماب شد
عقل تو حاصل حیات ، عشق تو سر کائنات از لاهوری جاویدنامه 7
1. عقل تو حاصل حیات ، عشق تو سر کائنات
پیکر خاک خوش بیا ، این سوی عالم جهات
این زمین و آسمان ملک خداست از لاهوری جاویدنامه 8
1. این زمین و آسمان ملک خداست
این مه و پروین همه میراث ماست
من چوکوران دست بر دوش رفیق از لاهوری جاویدنامه 9
1. من چوکوران دست بر دوش رفیق
پا نهادم اندر آن غار عمیق
ذات حق را نیست این عالم حجاب از لاهوری جاویدنامه 10
1. ذات حق را نیست این عالم حجاب
غوطه را حایل نگردد نقش آب
مرد عارف گفتگو را در ببست از لاهوری جاویدنامه 11
1. مرد عارف گفتگو را در ببست
مست خود گردید و از عالم گسست
ترسم که تو میرانی زورق به سراب اندر از لاهوری جاویدنامه 12
1. ترسم که تو میرانی زورق به سراب اندر
زادی به حجاب اندر میری به حجاب اندر