پیام مشرق اقبال لاهوری

1 ای امیر کامگار ای شهریار نوجوان و مثل پیران پخته کار

2 چشم تو از پردگیهای محرم است دل میان سینه ات جام جم است

3 عزم تو پاینده چون کهسار تو حزم تو آسان کند دشوار تو

4 همت تو چون خیال من بلند ملت صد پاره را شیرازه بند

1 شهید ناز او بزم وجود است نیاز اندر نهاد هست و بود است

2 نمی بینی که از مهر فلک تاب به سیمای سحر داغ سجود است

1 دل من روشن از سوز درون است جهان بین چشم من از اشک خون است

2 ز رمز زندگی بیگانه تر باد کسی کو عشق را گوید جنون است

1 به باغان باد فروردین دهد عشق به راغان غنچه چون پروین دهد عشق

2 شعاع مهر او قلزم شکاف است به ماهی دیدهٔ ره بین دهد عشق

1 عقابان را بهای کم نهد عشق تذروان را ببازان سر دهد عشق

2 نگه دارد دل ما خویشتن را ولیکن از کمینش بر جهد عشق

1 به برگ لاله رنگ آمیزی عشق به جان ما بلا انگیزی عشق

2 اگر این خاکدان را واشگافی درونش بنگری خونریزی عشق

1 نه هر کس از محبت مایه دار است نه با هر کس محبت سازگار است

2 بروید لاله با داغ جگر تاب دل لعل بدخشان بی شرار است

1 درین گلشن پریشان مثل بویم نمیدانم چه میخواهم چه جویم

2 برآید آرزو یا بر نیاید شهید سوز و ساز آرزویم

1 جهان مشت گل و دل حاصل اوست همین یک قطرهٔ خون مشکل اوست

2 نگاه ما دو بین افتاد ورنه جهان هر کسی اندر دل اوست