پیام مشرق اقبال لاهوری

1 ای امیر کامگار ای شهریار نوجوان و مثل پیران پخته کار

2 چشم تو از پردگیهای محرم است دل میان سینه ات جام جم است

3 عزم تو پاینده چون کهسار تو حزم تو آسان کند دشوار تو

4 همت تو چون خیال من بلند ملت صد پاره را شیرازه بند

1 بپای خود مزن زنجیر تقدیر ته این گنبد گردان رهی هست

2 اگر باور نداری خیز و دریاب که چون پا وا کنی جولانگهی هست

1 دل بیباک را ضرغام رنگ است دل ترسنده را آهو پلنگ است

2 اگر بیمی نداری بحر صحراست اگر ترسی بهر موجش نهنگ است

1 ز خاک نرگسستان غنچه ئی رست که خواب از چشم او شبنم فرو شست

2 خودی از بیخودی آمد پدیدار جهان دریافت آخر آنچه می جست

1 تو ای کودک منش خود را ادب کن مسلمان زاده ئی ترک نسب کن

2 برنگ احمر و خون و رگ و پوست عرب نازد اگر ، ترک عرب کن

1 سوز سخن ز نالهٔ مستانهٔ دل است این شمع را فروغ ز پروانهٔ دل است

2 مشت گلیم و ذوق فغانی نداشتیم غوغای ما ز گردش پیمانهٔ دل است

3 این تیره خاکدان که جهان نام کرده ئی فرسوده پیکری ز صنم خانهٔ دل است

4 اندر رصد نشسته حکیم ستاره بین در جستجوی سرحد ویرانهٔ دل است

1 درونم جلوهٔ افکار این چیست؟ برون من همه اسرار این چیست

2 بفرما ای حکیم نکته پرداز بدن آسوده ، جان سیار ، این چیست؟

1 ز پیوند تن و جانم چه پرسی به دام چند و چون در می نیایم

2 دم آشفته ام در پیچ و تابم چو از آغوش نی خیزم نوایم

1 تو ای دل تا نشینی در کنارم ز تشریف شهان خوشتر گلیمم

2 درون سینه ام باشی پس از مرگ من از دست تو در امید و بیمم

1 تو خورشیدی و من سیارهٔ تو سراپا نورم از نظارهٔ تو

2 ز آغوش تو دورم ناتمامم تو قرآنی و من سی پارهٔ تو