کنز الرموز حسینی

1 ای گرامی گوهر عالی نسب دانش آموز و شناسائی طلب

2 رهنمایانی که بینا بوده اند هم بدانش راه حق پیموده اند

3 مردم دانش ورای عالمست دیو مردم هم ز نسل آدمست

4 ای بداغ جهل خود را سوخته جز فراموشی دلت نا م وخته

1 چون مسافر گشتی اندر راه دین صدق باشد مرکب و رهبر یقین

2 باز کن چشم خرد را پیش و پس عقل فرزانه تورا استاد بس

3 نفی کن اثبات هر موجود را تا بدانی هستی معبود را

4 چون یقین شد کافر نیند خداست ذات پاکش را مگو چون و چراست

1 چون بوحدت درگذشتی از دوئی عارف اسرار توحیدش توئی

2 کس نداند شرح حال معرفت عاجزی آمد کمال معرفت

3 معرفت اصل شناسائی بود چشم و دل را نور بینائی بود

4 گر تو بینائی ب ه انوار یقین عارف و معروف را جز حق مبین

1 چون تو نفس خویش را بشناختی مرکب معنی به صحرا تاختی

2 ای ندانسته ز غفلت پیش و پس با تو زین معنی همین نامست و بس

3 دانش نفست نه کار سرسریست گر بحق دانا شوی دانی که چیست

4 نفس تو آشوب و افعال خداست نی ز وصف و دانش این معنی جداست

1 از مقام سرکشی بیرون برش ماراماره است میزن بر سرش

2 نفس بد فرمای از آنجا چون گذشت در طریق بندگی لوامه گشت

3 گه رود در کوی طاعت پارسا گه شود قلاش بازار هوا

4 زین مقام اریک نفس بالا شود مطمئنه گردد و زیبا شود

1 دل چه باشد مخزن اسرار حق خلوت جان بر سر بازار حق

2 دل امین بارگاه محرمیست دل اساس کارگاه آدمیست

3 دل پذیرفت آنچه عالم برنیافت دل بدانست آنچه عرش اندر نیافت

4 بلبل جان را بباغ او نشست شاهباز معرفت او را بدست

1 شمع جان را در لگن پنهان نهاد قفل این گنجینه را نتوان گشاد

2 جان به امر ایزد آمد در وجود در عبارت بیش از این فرمان نبود

3 جان ندارد زندگی آب و گل عقل ز این معنی فرو ماند خجل

4 نور و عزت هر دو جان آدمست زان عزیز بارگاه و محرمست

1 ای ز نور عقل گشته بهره مند در همه عالم بدانش سربلند

2 در ولایت خطبه ها بر نام تست این همه دانه برای دام تست

3 حجة الله است عقلت هوشدار تا نیاری هیچ عذری بهرکار

4 پیش دارم منزلی دورودراز زیر هرگامی دو صد شیب و فراز

1 چون تو رو از غیر حق برتافتی نقد اسرار توکل یافتی

2 این بنارا هرکه میخواهد ثبات مرده باید بود او را در حیات

3 در پی تدبیر نفسانی مرو بی خدا هرجا که میدانی مرو

4 روز و شب سودای نیک و بد کنی خودپرستی چون حدیث خود کنی

1 رفت ادهم در یکی دیر کهن راهبی دید آشنای این سخن

2 امتحان کردش که ای سرگشته مرد پایبند این چنین جایت که کرد

3 گر در این دیر کهن منزل کنی پوشش و خورازکجا حاصل کنی

4 راهبش گفت این سخن از من خطاست از خداپرس اینکه روزی ده خداست