کنز الرموز حسینی

1 محو کن نقش خود از روی ورق تا بخوانی آیت اثبات حق

2 هان حسینی قصه را کوتاه کن بی حسینی عزم آن درگاه کن

3 حاصل الامر آفت خود هم توئی نور حق پیداست نامحرم توئی

4 ای به پستی مانده از بالا مپرس تیغ لانارانده از الا مپرس

1 دیده باطن اگر بینا شود آنچه پنهان خواندۀ پیدا شود

2 سر وحدت را به بینی بی بیان عین عین اینجا فرو شد در بیان

3 آنکه در بحر حقیقت راه یافت گوهر حق الیقین ناگاه یافت

4 از دو کون آزاد و از خود هم برست مرغ آن بر شاخ اَو اَدنی نشست

1 ای اسیر خود حجاب خود توئی پاک باید دامن از گرد دوئی

2 جان چو پروانه بروی شمع ب اش آنگهی در بزم وحدت جمع باش

3 یک دل و صد آرزویش مشکل است یک مرادت بس بود چون یک دلست

4 هر کرا در دل پریشانی کشد زود بنیادش ب ه ویرانی کشد

1 بند راه توهم از اوصاف تست پردهای خویش بردار از نخست

2 دل چه از سودای نفسانی برست بر سر تخت تجلی خوش نشست

3 چیست انوار تجلی بی نشان آنچه از سر تو آید بی گمان

4 وهم و فهم اینجا نگنجد چون خیال نی عبارت را در این معنی مجال

1 چون زدود آئینۀ صافی شد زشک رو نماید صورت انس و ملک

2 آنکه وقت خویش بودش در نظر وصف حالش گشت مازاغ البصر

3 تا تو با وقتی ز کار افتاده ای وقت اگر با تو بود آزاده ای

4 وقت اگر با تو نماید حال تست بازیابی نقد وقت خود درست

1 رهروی ناگه بنزد بایزید چون بر آمد خانه را دربسته دید

2 حلقه بر در زد که مرغ دام کو رهبر عالم شد بسطام کو

3 بایزیدش گفت کای روشن روان سالها شد تا ازو جویم نشان

4 در همه عمر آرزوی او مراست بایزید اندر همه عالم کجاست

1 صبحدم بر کف نهادم جام عشق تا شدم سرمست و بی آرام عشق

2 دل که در دستم نیامد دامنش چون شفق در خون زدم پیراهنش

3 در مشام جانم آمد بوی دوست چون ملک چرخی زدم در کوی دوست

4 ساقی آمد جام جان افروزداد بلبلان را مژده نوروز داد