کنز الرموز حسینی

1 خواجه کونین ختم مرسلین صدر عالم رحمة للعالمین

2 صاحب شرع احمد مرسل که هست یکدوگام او از همه بالاتر است

3 ذات او مقصود کونین آمده مسند اوقاب قوسین آمده

4 شعلۀ در بزم او افروخته شهپر طاوس اکبر سوخته

1 زین گریبان هر که سر برمی زند هر زمان صد حج اکبر میزند

2 از بیابان هوا احرام گیر پس طواف کعبه اسلام گیر

3 هر زمان سوی تو یابد از صفا در صفای مروه خوف و رجا

4 آتش اندر خرمن پندار زن آنگهی لبیک عاشق وار زن

1 قصه خوانی بر سر حرفم رسید گفت روزی شیخ عالم بوسعید

2 با مرید چند بیرون شد بگشت از قضا برآسیائی برگذشت

3 در تحیر ماند از آن سرگشتگی با همه تیزی بدان آهستگی

4 با مریدان گفت پس رازی نهفت با من این سنگ از زبان حال گفت

1 بند راه توهم از اوصاف تست پردهای خویش بردار از نخست

2 دل چه از سودای نفسانی برست بر سر تخت تجلی خوش نشست

3 چیست انوار تجلی بی نشان آنچه از سر تو آید بی گمان

4 وهم و فهم اینجا نگنجد چون خیال نی عبارت را در این معنی مجال

1 ای اسیر خود حجاب خود توئی پاک باید دامن از گرد دوئی

2 جان چو پروانه بروی شمع ب اش آنگهی در بزم وحدت جمع باش

3 یک دل و صد آرزویش مشکل است یک مرادت بس بود چون یک دلست

4 هر کرا در دل پریشانی کشد زود بنیادش ب ه ویرانی کشد

1 صبحدم بر کف نهادم جام عشق تا شدم سرمست و بی آرام عشق

2 دل که در دستم نیامد دامنش چون شفق در خون زدم پیراهنش

3 در مشام جانم آمد بوی دوست چون ملک چرخی زدم در کوی دوست

4 ساقی آمد جام جان افروزداد بلبلان را مژده نوروز داد

1 رهروی ناگه بنزد بایزید چون بر آمد خانه را دربسته دید

2 حلقه بر در زد که مرغ دام کو رهبر عالم شد بسطام کو

3 بایزیدش گفت کای روشن روان سالها شد تا ازو جویم نشان

4 در همه عمر آرزوی او مراست بایزید اندر همه عالم کجاست

1 چون زدود آئینۀ صافی شد زشک رو نماید صورت انس و ملک

2 آنکه وقت خویش بودش در نظر وصف حالش گشت مازاغ البصر

3 تا تو با وقتی ز کار افتاده ای وقت اگر با تو بود آزاده ای

4 وقت اگر با تو نماید حال تست بازیابی نقد وقت خود درست