کنز الرموز حسینی

1 چون مسافر گشتی اندر راه دین صدق باشد مرکب و رهبر یقین

2 باز کن چشم خرد را پیش و پس عقل فرزانه تورا استاد بس

3 نفی کن اثبات هر موجود را تا بدانی هستی معبود را

4 چون یقین شد کافر نیند خداست ذات پاکش را مگو چون و چراست

1 از رضا خود نیست بهتر منزلی گوی این بیامد هر دلی

2 اختیار خود بنه باری نخست پس رضا اندر میان بربند چست

3 تا تو از علم حقیقی غافلی از چنین دار الأدب بیحاصلی

4 چون نۀ فارغ زاندوه جهان کی شوی دانای این حرف نهان

1 هرکه بر نطع محبت راه یافت همچو فرزین دستبوس شاه یافت

2 مایه داری کاین گهر را معدنست آب حیوانش بزیر دامنست

3 این سعادت هر کرا در برگرفت خاک پایش را فلک بر سر گرفت

4 بلبلی کاو لاف مطلق میزند روز و شب بانگ انا الحق میزند

1 چون بوحدت درگذشتی از دوئی عارف اسرار توحیدش توئی

2 کس نداند شرح حال معرفت عاجزی آمد کمال معرفت

3 معرفت اصل شناسائی بود چشم و دل را نور بینائی بود

4 گر تو بینائی ب ه انوار یقین عارف و معروف را جز حق مبین

1 چون تو نفس خویش را بشناختی مرکب معنی به صحرا تاختی

2 ای ندانسته ز غفلت پیش و پس با تو زین معنی همین نامست و بس

3 دانش نفست نه کار سرسریست گر بحق دانا شوی دانی که چیست

4 نفس تو آشوب و افعال خداست نی ز وصف و دانش این معنی جداست

1 شمع جان را در لگن پنهان نهاد قفل این گنجینه را نتوان گشاد

2 جان به امر ایزد آمد در وجود در عبارت بیش از این فرمان نبود

3 جان ندارد زندگی آب و گل عقل ز این معنی فرو ماند خجل

4 نور و عزت هر دو جان آدمست زان عزیز بارگاه و محرمست

1 هان دهان این گوهر کان خرد دستۀ بند از گلستان خرد

2 هر زمان پرسی که شرط راه چیست ای برادر جاهداو فی الله چیست

3 طفل راه خویش را تعلیم کن چیست اسلام ای پسر تسلیم کن

4 همچو طفلان بسته گهواره شو بی تصرف بنده بیچاره شو

1 دل چه باشد مخزن اسرار حق خلوت جان بر سر بازار حق

2 دل امین بارگاه محرمیست دل اساس کارگاه آدمیست

3 دل پذیرفت آنچه عالم برنیافت دل بدانست آنچه عرش اندر نیافت

4 بلبل جان را بباغ او نشست شاهباز معرفت او را بدست

1 مالها داری تو ای صاحب نصاب حق درویشان بده گردن متاب

2 سر این معنی نقد این دنیا بدان آیت مما رزقنا هم بخوان

3 چیست دنیا با همه خشک و ترش گرهمه عقلست برخیز از سرش

4 هر چه دادنت برون آر و بپاش اندرین معنی کم از خاکی مباش

1 نفس تست آلوده حرص و هوا رو طهارت کن بدریای فنا

2 پس بشوی از هر دو عالم دست و روی تا شوی شایسته این گفتگوی

3 خلوتی کن بر در امید رو بر مصلای زه توحید رو

4 قبله را چون یافتی دستی برآر دست خود یعنی ز غیر حق بدار