مه من، بجلوه گاهی که ترا شنودم آنجا از جغتایی غزل 1
1. مه من، بجلوه گاهی که ترا شنودم آنجا
جگرم ز غصه خون شد، که چرا نبودم آنجا؟
سعی کردم که شود یار ز اغیار جدا از جغتایی غزل 1
1. سعی کردم که شود یار ز اغیار جدا
آن نشد عاقبت و من شدم از یار جدا
ای نور خدا در نظر از روی تو ما را از جغتایی غزل 3
1. ای نور خدا در نظر از روی تو ما را
بگذار که در روی تو بینیم خدا را
به چشم لطف اگر بینی گرفتاران رسوا را از جغتایی غزل 4
1. به چشم لطف اگر بینی گرفتاران رسوا را
به ما هم گوشه چشمی که، رسوا کرده‌ای ما را
ز روی مهر اگر روزی ببینی یک دو شیدا را از جغتایی غزل 5
1. ز روی مهر اگر روزی ببینی یک دو شیدا را
بماهم گوشه چشمی، که شیدا کرده ای ما را
از آن تنهایی ملک غریبی شد هوس ما را از جغتایی غزل 6
1. از آن تنهایی ملک غریبی شد هوس ما را
که روزی چند نشناسیم ما کس را و کس ما را
گه گهم خوانی و گویی که: چه حالست ترا؟ از جغتایی غزل 7
1. گه گهم خوانی و گویی که: چه حالست ترا؟
حال من حال سگان، این چه سؤالست ترا؟
ترک یاری کردی و من همچنان یارم تو را از جغتایی غزل 8
1. ترک یاری کردی و من همچنان یارم تو را
دشمن جانی و از جان دوست‌تر دارم تو را
من کیستم تا هر زمان پیش نظر بینم ترا؟ از جغتایی غزل 9
1. من کیستم تا هر زمان پیش نظر بینم ترا؟
گاهی گذر کن سوی من، تا در گذر بینم ترا
جان خوشست، اما نمیخواهم که: جان گویم ترا از جغتایی غزل 10
1. جان خوشست، اما نمیخواهم که: جان گویم ترا
خواهم از جان خوشتری باشد، که آن گویم ترا
یار ما هرگز نیازارد دل اغیار را از جغتایی غزل 11
1. یار ما هرگز نیازارد دل اغیار را
گل سراسر آتشست، اما نسوزد خار را
من کیم بوسه زنم ساعد زیبایش را؟ از جغتایی غزل 12
1. من کیم بوسه زنم ساعد زیبایش را؟
گر مرا دست دهد بوسه زنم پایش را