ببین که هست لبم، بلبل بهار خطی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1608
1. ببین که هست لبم، بلبل بهار خطی
کشیده دیدهٔ من، سرمه از غبار خطی
سحاب خشک، دیگر از کجا پیدا کند اشکی؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1609
1. سحاب خشک، دیگر از کجا پیدا کند اشکی؟
مگر اشک ترم در دامن دریا کند اشکی
نشد از گریهٔ مستانه ساقی، دل کنم خالی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1610
1. نشد از گریهٔ مستانه ساقی، دل کنم خالی
من دریاکش، این پیمانه را مشکل کنم خالی
دارم گل زخمی به جگر تازه و تر، های از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1611
1. دارم گل زخمی به جگر تازه و تر، های
ای دل، بزن از سینه صفیری به اثر، های
ای که بر دیدهٔ اغیار خرامی داری از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1612
1. ای که بر دیدهٔ اغیار خرامی داری
یک ره، از ناز نگفتی که غلامی داری
ای برق حسن، شعله به باغ که می زنی؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1613
1. ای برق حسن، شعله به باغ که می زنی؟
دامن دگر به آتش داغِ که می زنی؟
گره، ز ابروی مسکین نواز وا نکنی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1614
1. گره، ز ابروی مسکین نواز وا نکنی
که چشم آینه را کاسه ی گدا نکنی
بیداغ عشق، بر در دلها چه میروی؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1615
1. بیداغ عشق، بر در دلها چه میروی؟
اهل نظر نیی، به تماشا چه میروی؟
ناصح، سخن چه بیهُده از پند می کنی؟ از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1616
1. ناصح، سخن چه بیهُده از پند می کنی؟
تعذیب گوش ها، به زبان چند می کنی؟
ای دل، ترحمی به گناهی نمی کنی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1617
1. ای دل، ترحمی به گناهی نمی کنی
افتادهٔ توایم و نگاهی نمی کنی
می رود صید دلم، سخت کمانی در پی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1618
1. می رود صید دلم، سخت کمانی در پی
نیم جانی به لب و آفت جانی در پی
بستم چو دل به مهر تو، نامهربان شدی از حزین لاهیجی غزلیات ناتمام 1619
1. بستم چو دل به مهر تو، نامهربان شدی
سرگرم جام لطف شدم، سرگران شدی