چون شمع بود داغ جنون از حزین لاهیجی رباعی 1223
1. چون شمع بود داغ جنون تاج سرم
آتش به جهانی زده مژگان ترم
ای هوش به می داده، فدای از حزین لاهیجی رباعی 1224
1. ای هوش به می داده، فدای تو شوم
غارت زدهٔ باده، فدای تو شوم
چل سال کتاب جسم و جان از حزین لاهیجی رباعی 1225
1. چل سال کتاب جسم و جان را خواندیم
تاریخ زمین و آسمان را خواندیم
زهرم به قدح دهی که می از حزین لاهیجی رباعی 1226
1. زهرم به قدح دهی که می نوش مکن
در آتشم افکنی که هان جوش مکن
از گنج، به مار صلح نتوان از حزین لاهیجی رباعی 1227
1. از گنج، به مار صلح نتوان کردن
از باغ، به خار صلح نتوان کردن
مقدور نشد ز دامن افشانی از حزین لاهیجی رباعی 1228
1. مقدور نشد ز دامن افشانی من
در جامهٔ زندگی، تن آسانی من
تدبیر به کار من چه خواهد از حزین لاهیجی رباعی 1229
1. تدبیر به کار من چه خواهد کردن؟
ساغر به خمار من چه خواهد کردن؟
وبرانی عشق، باشد آباد از حزین لاهیجی رباعی 1230
1. وبرانی عشق، باشد آباد شدن
از قید هزار منت آزاد شدن
ای بستهٔ آب و گل، چه از حزین لاهیجی رباعی 1231
1. ای بستهٔ آب و گل، چه خواهی کردن؟
ز اخوان صفا خجل چه خواهی کردن؟
معنی طلبی، بساط صورت از حزین لاهیجی رباعی 1232
1. معنی طلبی، بساط صورت ته کن
بگذار حزین فسانه، ساز ره کن
پیش کرمت دست تهی آوردم از حزین لاهیجی رباعی 1233
1. پیش کرمت دست تهی آوردم
نزد تو، کمیّ و کوتهی آوردم
گر قدر به روستا نمی از حزین لاهیجی رباعی 1234
1. گر قدر به روستا نمی دارندم
در مصر معظّمان خریدارندم