رباعیات حزین لاهیجی

1 آنی که سر از سجدهٔ کوی تو نتافت نه روم و نه روس

2 بر قامت عزتت فلک حله نبافت جز اطلس و توس

3 مرغ دل ما دانهء وصل تو چشید امّا به شبی

4 یکبار کرم کردی و تکرار نیافت چون تخم خروس

1 این خرقهٔ پر زرق و ردای سالوس ای دل به کجا برم؟ کزو به ناقوس

2 ازکشتهٔ خود به کف درین دشت سراب جز آبلهٔ دانه ندارم، افسوس

1 تا چند به چنگ غم پنهانی خویش روزی به شب آرم از گرانجانی خویش؟

2 یک شب خواهم به کام دل شرح دهم با زلف تو، احوال پریشانی خویش

1 صوفی برخیز، باده صافیست بکش خم گر نبود پیاله کافیست، بکش

2 بستان و بنوش هر چه ساقی دهدت در ساغر اگر وعده خلافیست، بکش

1 ای عوج زمانه، قد چالاک بکش گردن به عروج قبهٔ خاک بکش

2 بی قوت چرا نشسته ای بسته دهان برخیز سری به ک.ن افلاک بکش

1 ای صورت و معنی تو را پستی فرض از طبع، قد تو کو تهی برده به قرض

2 کوتاه تری یک گره از خایه به طول با خایه برابری ولیکن در عرض

1 پنهان به سیه خانهٔ حرف است نقط با آنکه ز نقطه شد پدید آن همه خط

2 یک نقطهٔ توحید درین دایره هاست گر مردمک دیده نیفتد به غلط

1 تا عشق فکند در دلم تاب چو شمع یک لمحه ندید دیده‌ام خواب چو شمع

2 فریاد ز مشرب سمندر زادم زآتش رگ جان من خورد آب چو شمع

1 آسوده تویی چو سرو و سوسن در باغ من سوخته ام به هجرت ای چشم و چراغ

2 داری دلی از فکر اسیران فارغ دارم ز غم تو داغ دل بر سر داغ

1 چون عشق کشید تیغ هیجا ز غلاف تسلیم فکند سر، که این گوی و مصاف

2 هرگز دلم از عشق نیامد به ستوه سنگین نبود سایه سیمرغ به قاف