قطعات حزین لاهیجی

1 جبهه بر خاک نه درین مسجد کز برای عبادت است اینجا

2 بهر تاریخ این بنا، هاتف گفت: درگاه حاجت است اینجا

1 لایق مدح در زمانه چو نیست خویشتن را همی سپاس کنم

2 هر چه گویم نه تهمت است و نه لاف از حسودان چرا هراس کنم؟

3 کرده باشم مقام خود را پست گرکنم مدح و التماس کنم

4 سر کیوان بگردد از مستی می دانش، اگر به کاس کنم

1 به کف تیغ من اژدها پیکری ست اباصولت شیر و خشم پلنگ

2 در این کاخ ظلمت، درخشان چراغ به دربای هیجا، تناور نهنگ

3 ز پاکی گوهر، لبالب ز آب ز خون یلانش، به رخساره رنگ

4 نماید ظفر را به ساغر شراب شکر را به کام مخالف، شرنگ

1 ای فلانی، شگفت نیست مرا از عجبهای هند و بنگاله

2 عجب آید از این که زاییده ست ماچه خر مادر تو، گوساله

1 گفت یاری، حزین بی دل را خلق را در فساد می بینم

2 همه مست شراب کبر و حسد همه غرق عناد می ببنم

3 وه چه آمد چه شد که نیکان را بدتر از قوم عاد می بینم؟

4 گفتم ای دوست، ترک عربده کن در تغافل، سداد می بینم

1 بحری ست محیط غم که در خون یازد نفس شناوران را

2 چون بیضه شکسته، صعوهٔ عشق پرواز عقاب شهپران را

3 آن غنچه دهان که شرم لعلش بر بسته زبان، سخنوران را

4 آورده به جوش خون حسرت عنّاب تو بسته شکّران را

1 ای صاحبی که از اثر رنگ و بوی تو خون کرشمه، در جگر گلستان کنم

2 گنجینهٔ ضمیر گشایم به مدح تو دست و دل نیاز، جواهر فشان کنم

3 صد گلستان بوسهٔ شرم از لب نیاز خواهم نثار راه تو ای خرده دان کنم

4 گر خامه ریزد از کف جود تو رشحه ای ابر بهار را ز حیا خوی فشان کنم

1 ای مژه و غمزه ات، صفدر صاحب قران خود شکافد به تیغ، درع دَرَد با سنان

2 منّت سرو قدت، فصل بهار خطت بار نهد بر زمین، ناز کند بر زمان

1 غزلی برده رندکی از من که نگویم ز ننگ، نامش باز

2 سخن عاشقان نمایان است بوالهوس کی شده ست محرم راز؟

3 گر نه آیین امتیاز بدی سحر هم، می زدی دم از اعجاز

4 یک دو بیتک مناسب آمده است یادم از باستان سحر طراز

1 افتاده ام به صحبت نامردمان حزین دور زمانه ام، ستمی زین بتر نکرد

2 وحشی غزال من، شده هم آخور خران جوری به کس، زمانه ازین بیشتر نکرد

3 گردن کشید، از قفسی عندلیب و گفت آسوده بلبلی که سر از بیضه برنکرد