حزین، از تقاضای همّت از حزین لاهیجی قطعه 988
1. حزین، از تقاضای همّت برآنم
که خوان سخن را به اخوان فرستم
ای تو نور نظر، ز دیدهٔ از حزین لاهیجی قطعه 989
1. ای تو نور نظر، ز دیدهٔ ما
رفتی و گل به ما فرستادی
دوش از بَرِ یاری که دلم از حزین لاهیجی قطعه 990
1. دوش از بَرِ یاری که دلم شیفتهٔ اوست
وز شرح کمال خردش، ناطقه لال است
سپهر از مرگت ای صاف حقیقت، از حزین لاهیجی قطعه 991
1. سپهر از مرگت ای صاف حقیقت، بی صفا گشته
نمی ماند به سرکیفیتی، مینای خالی را
تا ز عالم فانی، عارف زمان از حزین لاهیجی قطعه 992
1. تا ز عالم فانی، عارف زمان رفته
از تن جهان گویی، عمر جاودان رفته
افسوس که صاحبدل دانا از حزین لاهیجی قطعه 993
1. افسوس که صاحبدل دانا ز جهان رفت
نی نی غلطم، بلکه جهان را دل و جان رفت
عاقلی، رنجه شد از طعن از حزین لاهیجی قطعه 994
1. عاقلی، رنجه شد از طعن عدو
قلت هذا عجبٌ کیف یسوغ
نمود این سوال از فلاطون از حزین لاهیجی قطعه 995
1. نمود این سوال از فلاطون یکی
ز دشمن چه سان کینه باید کشید؟
ای دل، به قدر خواهش، در از حزین لاهیجی قطعه 996
1. ای دل، به قدر خواهش، در چشم خلق خواری
آری به قدر حاجت، طالب ذلیل باشد
هر روز کز سرور تو ای شاه از حزین لاهیجی قطعه 997
1. هر روز کز سرور تو ای شاه بگذرد
روزی مرا هم از غم جانکاه بگذرد
در غمکدهٔ جهان ندیدم از حزین لاهیجی قطعه 998
1. در غمکدهٔ جهان ندیدم
محروم تر از فقیر جاهل
چارپایی شنیده ام مرده از حزین لاهیجی قطعه 999
1. چارپایی شنیده ام مرده است
از امیرکبیر، طال بقاه