قطعات حزین لاهیجی

1 ای فلانی، شگفت نیست مرا از عجبهای هند و بنگاله

2 عجب آید از این که زاییده ست ماچه خر مادر تو، گوساله

1 ای صاحبی که مایهٔ تفریح عالمی ذات مبارکت، سبب کامرانی است

2 بشنو سه چار مصرع غرّا، ز خامه ام اکنون که فطرتت به سر نکته دانی است

3 رسمی ست مبتذل، گلهٔ دوستان ز هم نبود ز دل شکایت یاران، زبانی است

4 رنجانده ای ز ما دل نامهربان خویش با ما مگر فلک به سر مهربانی است

1 در جهنمکده هند که از تاب هوا شعله ور چون پر پروانه بود، بال ملخ

2 دارد افسرده تو را، شعبده چرخ حزین چه توان کرد کنون، ماهیت افتاده به فخ

3 بس که گرم است هوا، آید اگر دمسردی می دهم گوش، زند بیهده چندان که زنخ

4 هرکسی را شطی از هر بن مویی جاریست شاید ار سیل عرق، شوید ازین خاک، وسخ

1 بود بر محملم، دل چون درایی مرنج از من، اگر سنجم نوایی

2 نفس در پردهٔ دل می سراید ز سعدی نکته درد آشنایی

3 غرض نقشی ست کز ما باز ماند که هستی را نمی بینم بقایی

4 مگر صاحبدلی روزی به رحمت کند در حق مسکینان دعایی

1 ای مژه و غمزه ات، صفدر صاحب قران خود شکافد به تیغ، درع دَرَد با سنان

2 منّت سرو قدت، فصل بهار خطت بار نهد بر زمین، ناز کند بر زمان

1 آتش زده ایم اختران را افروخته شمع خاوران را

2 پرورده، در آستین مژگان اشکم، دریای بی کران را

3 از محشر داغ سینهٔ من بیم است ستاره منکران را

1 دوش دلم چون کشید خنجر آه از قراب پشت حواصل پدیدگشت ز پر عقاب

2 کین فلک مهر شد، از نفس پاک من ترک سمن چهر شد، هندوی مشکین نقاب

3 داور رومی به شب، تیغ کشید از غضب بر سپه زنگ بُرد حملهٔ افراسیاب

4 رایت پیکار زد، خسرو خاور زمین برق به کهسار زد، خیمهٔ زرّین طناب

1 دارم آزرده دلی، تنگ تر از دیدهٔ میم شده ام داغ درین دایره چون نقطه جیم

2 نشد از شش جهتم راه گشادی پیدا آه از آن زر، که فتد در گره بخل لئیم

3 دارم از الفت تن شکوه، که نیکو گفتند روح را صحبت ناجنس عذابی ست الیم

4 می رود دم به نوا نالهٔ فرخنده مقام یاد آن روز که بودم به خرابات، مقیم

1 شاعر و شعر شناسان، قلمم را به زبان رفته ابطای حقی گاه و گه ابطای یلی؟

2 گاه در طول کند صف شکنی، گاه به عرض ذوالفقار کف خصم افکن کرار علی

3 گر گذارد قدمی سوی چپ و راست، سزاست از تهمتن نبود عیب، به میدان یلی

4 زلف لیلی ست سوادم، چه پریشان، چه به خم توبه پرداز به آرایش زلف عملی

1 در همه عمر، بر صحیفهٔ دهر هر چه این کلک مشکبار نوشت

2 اول آن را به لوح خاطر من قلم فیض کردگار نوشت