تا در چمن این سرو برازنده از حزین لاهیجی قصیده 36
1. تا در چمن این سرو برازنده چمان است
چیزی که به دل نگذرد اندوه خزان است
در صبح عارض از خط مشکین از حزین لاهیجی قصیده 37
1. در صبح عارض از خط مشکین نقاب کش
این سرمه را به چشم تر آفتاب کش
تا دیده ز دل، نیم قدم ره از حزین لاهیجی قصیده 38
1. تا دیده ز دل، نیم قدم ره به میان است
از پرده برآ، چشم جهانی نگران است
نی خامه دارد سر خوش نوایی از حزین لاهیجی قصیده 39
1. نی خامه دارد سر خوش نوایی
کهن بلبل آهنگ دستان سرایی
ای به طبع تو افتخار سخن از حزین لاهیجی قصیده 40
1. ای به طبع تو افتخار سخن
قلمت آفریدگار سخن
به وصفت اگر خامه لب تر از حزین لاهیجی قصیده 41
1. به وصفت اگر خامه لب تر نماید
تحکّم به خضر و سکندر نماید
آمدی چون تو من بی سر و سامان از حزین لاهیجی قصیده 42
1. آمدی چون تو من بی سر و سامان رفتم
هستیم گرد رهی بود، به جولان رفتم
از یمن سرفرازی مدح خدایگان از حزین لاهیجی قصیده 43
1. از یمن سرفرازی مدح خدایگان
کلکم گذشته از علم شاه کاویان
ای دل لباس عاریتی از جهان از حزین لاهیجی قصیده 44
1. ای دل لباس عاریتی از جهان مخواه
بر دوش، بار منت هفت آسمان مخواه
ای پرتو جمال تو را مظهر از حزین لاهیجی قصیده 45
1. ای پرتو جمال تو را مظهر آفتاب
آیینه دار حسن تو نیک اختر آفتاب
هر چند که دنیاست رَه و از حزین لاهیجی قصیده 46
1. هر چند که دنیاست رَه و ما همه راهی
افتاده مرا زورق هستی به تباهی