با همه دعوی اسلام چو اصحاب از حزین لاهیجی قصیده 24
1. با همه دعوی اسلام چو اصحاب سعیر
روزگاری ست که در دوزخ هندیم اسیر
مشکینه طرّه ای به شب عنبرین از حزین لاهیجی قصیده 25
1. مشکینه طرّه ای به شب عنبرین لباس
آمد به خواب من پی آشفتن حواس
مژده یاران که ازین منزل از حزین لاهیجی قصیده 26
1. مژده یاران که ازین منزل ویران رفتم
رستم از جسم گران، از پی جانان رفتم
آن طایر قدسم که چکد خون از حزین لاهیجی قصیده 27
1. آن طایر قدسم که چکد خون ز صفیرم
با درد و غم عشق سرشتند خمیرم
می رسدم از سخن رایت جم از حزین لاهیجی قصیده 28
1. می رسدم از سخن رایت جم داشتن
مشرق و مغرب زمین، زیر قلم داشتن
دل فلک معنوی است، عقل از حزین لاهیجی قصیده 29
1. دل فلک معنوی است، عقل رصددان او
داغ محبت بود اختر تابان او
ای نگاهت به صید دل، بازی از حزین لاهیجی قصیده 30
1. ای نگاهت به صید دل، بازی
مژه ها جمله در سنان بازی
زده ام طبل عشق و رسوایی از حزین لاهیجی قصیده 31
1. زده ام طبل عشق و رسوایی
شهرهٔ شهرتم به شیدایی
نظر کن در سواد صفحه ام از حزین لاهیجی قصیده 32
1. نظر کن در سواد صفحه ام تا گلستان بینی
گذر کن دفترم را تا بهار بی خزان بینی
قول و عمل زشت و نکو گرچه از حزین لاهیجی قصیده 33
1. قول و عمل زشت و نکو گرچه قضا کرد
امّا نتوان گفت چرا گفت و چرا کرد
خوش آنکه دل به یاد تو رشک از حزین لاهیجی قصیده 34
1. خوش آنکه دل به یاد تو رشک چمن شود
زلفت سمن، بهار خطت یاسمن شود
دل شاد را جمع، ساغر نماید از حزین لاهیجی قصیده 35
1. دل شاد را جمع، ساغر نماید
دف عیش را جام، چنبر نماید