بنده ام، مسکنت سرای من از حزین لاهیجی قصیده 47
1. بنده ام، مسکنت سرای من است
خاکم، افتادگی عصای من است
...
1. بنده ام، مسکنت سرای من است
خاکم، افتادگی عصای من است
...
1. چشمم گشوده است در فیض نوبهار
از داغ، ریخته ست دلم طرح لاله زار
...
1. نبندی دل ای بخرد هوشیار
به جادوی نیرنگی روزگار
...
1. کشور هند که بادا بری از خوف و خلل
آفتابیش فرازندهٔ قدر است و محل
...
1. تا گشت عدل و رای تو معمار روزگار
در هم شکسته شد در و دیوار روزگار
...