بنده ام، مسکنت سرای من از حزین لاهیجی قصیده 47
1. بنده ام، مسکنت سرای من است
خاکم، افتادگی عصای من است
چشمم گشوده است در فیض از حزین لاهیجی قصیده 48
1. چشمم گشوده است در فیض نوبهار
از داغ، ریخته ست دلم طرح لاله زار
نبندی دل ای بخرد هوشیار از حزین لاهیجی قصیده 49
1. نبندی دل ای بخرد هوشیار
به جادوی نیرنگی روزگار
کشور هند که بادا بری از از حزین لاهیجی قصیده 50
1. کشور هند که بادا بری از خوف و خلل
آفتابیش فرازندهٔ قدر است و محل
تا گشت عدل و رای تو معمار از حزین لاهیجی قصیده 51
1. تا گشت عدل و رای تو معمار روزگار
در هم شکسته شد در و دیوار روزگار