رباعیات در دیوان اشعار هاتف اصفهانی

1 یک لحظه کسی که با تو دمساز آید یا با تو دمی همدم و همراز آید

2 از کوی تو گر سوی بهشتش خوانند هرگز نرود وگر رود باز آید

1 روی تو که رشک ماه ناکاسته است باغی است که از هر گلی آراسته است

2 گر زان که خدا نیز وفائی بدهد آنی که دل من از خدا خواسته است

1 اول بودت برم گذر مسکن هم دست از دستم کشی کنون دامن هم

2 من نیز بر آن سرم که گیرم سر خویش با من تو چنان نه‌ای که بودی من هم

1 ای غیر بر غم تو درین دیر خراب با یار شب و روز کشم جام شراب

2 از ساغر هجر و جام وصلش شب و روز تو خون جگر خوری و من بادهٔ ناب

1 من از همه عشاق تو مغموم‌ترم وز جمله شهیدان تو مظلوم‌ترم

2 فریاد که من از همه دیدار تو را مشتاق‌ترم وز همه محروم‌ترم

1 این تیغ که شیر فلکش نخجیر است شمشیر وکیل آن شه کشورگیر است

2 پیوسته کلید فتح دارد در مشت آن دست که بر قبضهٔ این شمشیر است

1 این تیغ که در کف آتشی سوزان است هم دشمن عمر و هم عدوی جان است

2 با این همه جان بخشد اگر نیست شگفت چون در کف فیاض هدایت خان است

1 باز آی و دلم ز هجر پردرد نگر در سینهٔ گرمم نفس سرد نگر

2 در گوشهٔ بی‌مو نسیم تنها بین در زاویهٔ بی‌کسیم فرد نگر

1 ساقی فلک ارچه در شکست من و توست خصم تن و جان می‌پرست من و توست

2 تا جام شراب و شیشهٔ می باشد در دست من و تو، دست دست من و توست

1 در دهر چه غم ز بینوایی دارم در کوی تو چون ره گدایی دارم

2 بیگانه شوند گر ز من خلق چه باک چون با سگ کویت آشنایی دارم