رباعیات در دیوان اشعار هاتف اصفهانی

1 یارب رود از تنم اگر جان چه شود وز رفتن جان رهم ز هجران چه شود

2 مشکل شده زیستن مرا بی یاران از مرگ شود مشکلم آسان چه شود

1 گر فاش شود عیوب پنهانی ما ای وای به خجلت و پریشانی ما

2 ما غره به دین‌داری و شاد از اسلام گبران متنفر از مسلمانی ما

1 ای مستمعان را ز حدیث تو سرور وی دیدهٔ صاحب نظران را ز تو نور

2 جز حرف و رخت گر شنوم ور بینم گوشم کر باد الهی و چشمم کور

1 هر گل که شمیم مشکبار آید ازو بی‌روی تو خاصیت خار آید ازو

2 جانی که گرامی‌تر از آن چیزی نیست ای جان جهان بی تو چکار آید ازو

1 زان روز که شد بنای این نه طارم بس دور زد آسمان و گردید انجم

2 تا یک در بی‌نظیر آمد به وجود وان در یگانه کیست مریم خانم

1 افسوس که از همنفسان نیست کسی وز عمر گرانمایه نمانده است بسی

2 دردا که نشد به کام دل یک لحظه با همنفسی بر آرم از دل نفسی

1 آن گل که چو من هزار دارد بلبل دانی به سرش چیست پریشان کاکل

2 روئیده میان سبزه‌زاری ریحان یا سرزده در بنفشه زاری سنبل

1 دارم ز جدایی غزالی که مپرس در جان و دل اندوه و ملالی که مپرس

2 گوئی چه بود درد تو دردی که مگوی پرسی چه بود حال تو حالی که مپرس

1 هر شب به تو با عشق و طرب می‌گذرد بر من زغمت به تاب و تب می‌گذرد

2 تو خفته به استراحت و بی تو مرا تا صبح ندانی که چه شب می‌گذرد

1 ای خواجه که نان به زیردستان ندهی جان گیری و نان در عوض جان ندهی

2 شرمت بادا که زیردستان ضعیف از بهر تو جان دهند و تو نان ندهی