رباعیات در دیوان اشعار هاتف اصفهانی

1 یارب رود از تنم اگر جان چه شود وز رفتن جان رهم ز هجران چه شود

2 مشکل شده زیستن مرا بی یاران از مرگ شود مشکلم آسان چه شود

1 دست ساقی ز دست حاتم خوشتر جامی که دهد ز ساغر جم خوشتر

2 آن دم که دمد ز گوشهٔ لب نایی در نی، ز دم عیسی مریم خوشتر

1 ای مستمعان را ز حدیث تو سرور وی دیدهٔ صاحب نظران را ز تو نور

2 جز حرف و رخت گر شنوم ور بینم گوشم کر باد الهی و چشمم کور

1 باز آی و به کوی فرقتم فرد نگر وز درد فراق چهره‌ام زرد نگر

2 از مرگ دوای درد خود می‌طلبم بیمار نگر دوانگر درد نگر

1 باز آی و دلم ز هجر پردرد نگر در سینهٔ گرمم نفس سرد نگر

2 در گوشهٔ بی‌مو نسیم تنها بین در زاویهٔ بی‌کسیم فرد نگر

1 دارم ز غم فراق یاری که مپرس روز سیهی و شام تاری که مپرس

2 از دوری مهر دل فروزی است مرا روزی که مگوی و روزگاری که مپرس

1 مهجور تو را شب خیالی که مپرس رنجور تو را روز ملالی که مپرس

2 گفتی هاتف چه حال داری بی من در گوشه‌ای افتاده به حالی که مپرس

1 دارم ز جدایی غزالی که مپرس در جان و دل اندوه و ملالی که مپرس

2 گوئی چه بود درد تو دردی که مگوی پرسی چه بود حال تو حالی که مپرس

1 بس مرد که لاف می‌زد از مردی خویش در پیره‌زنی دیدم ازو مردی بیش

2 ابنای زمانه دیدم اغلب هاتف مردند ولی با لب و با سبلت و ریش

1 دلخسته‌ام از ناوک دلدوز فراق جان سوخته از آتش دلسوز فراق

2 دردا و دریغا که بود عمر مرا شب‌ها شب هجر و روزها روز فراق