رباعیات در دیوان اشعار هاتف اصفهانی

1 دست ساقی ز دست حاتم خوشتر جامی که دهد ز ساغر جم خوشتر

2 آن دم که دمد ز گوشهٔ لب نایی در نی، ز دم عیسی مریم خوشتر

1 مهجور تو را شب خیالی که مپرس رنجور تو را روز ملالی که مپرس

2 گفتی هاتف چه حال داری بی من در گوشه‌ای افتاده به حالی که مپرس

1 از جور بتی ز عمر خود سیر شدم وز بیدادش ز عمر دلگیر شدم

2 از تازه جوانی که به پیری برسد ناکرده جوانی به جهان پیر شدم

1 بر روی زمین نه کار یک کس دلخواه کار همه کس ز آسمان ناله و آه

2 کاری چو زمین و آسمان نگشایند بس دیدن خاک تیره و دود سیاه

1 بس مرد که لاف می‌زد از مردی خویش در پیره‌زنی دیدم ازو مردی بیش

2 ابنای زمانه دیدم اغلب هاتف مردند ولی با لب و با سبلت و ریش

1 این ریخته خون من و صد همچو منی هر لحظه جدا ساختی جانی ز تنی

2 عذرت چه بود چو روز محشر بینی بر دامن خویش دست خونین کفنی

1 این تکیه که رشک گلستان ارم است مانند حرم مکرم و محترم است

2 بگریز در آن از ستم چرخ که صید از هر خطر ایمن است تا در حرم است

1 از عشق تو جان بی قراری دارم در دل ز غم تو خار خاری دارم

2 هر دم کشدم سوی تو بیتابی دل می‌پنداری که با تو کاری دارم

1 ای در حرم و دیر ز تو صد آهنگ بی‌رنگی و جلوه می‌کنی رنگ به رنگ

2 خوانند تو را مؤمن و ترسا شب و روز در مسجد اسلام و کلیسای فرنگ

1 دلخسته‌ام از ناوک دلدوز فراق جان سوخته از آتش دلسوز فراق

2 دردا و دریغا که بود عمر مرا شب‌ها شب هجر و روزها روز فراق