که می برد ز من خسته دل به یار از مجد همگر قصیده 36
1. که می برد ز من خسته دل به یار پیام
که می رساندش از لفظ من درود و سلام
...
کجاست آن صنم سرو قد سیم اندام از مجد همگر قصیده 37
1. کجاست آن صنم سرو قد سیم اندام
کجاست آن بت خورشید روی ماه غلام
...
شد چشم جهان روشن و جانها همه از مجد همگر قصیده 38
1. شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم
از طلعت فرخنده نوئین معظم
...
بهشتی شد دگر عالم چو روی حور از مجد همگر قصیده 39
1. بهشتی شد دگر عالم چو روی حور عین خرم
شده ست از باد عیسی دم چمن زائیده چون مریم
...
شب وداع چو بنمود چرخ آینه از مجد همگر قصیده 40
1. شب وداع چو بنمود چرخ آینه گون
ز روی خویش مرا روی طالع میمون
...
چند در دل آتش سود ای جانان از مجد همگر قصیده 41
1. چند در دل آتش سود ای جانان داشتن
آتش اندر سوخته تا چند پنهان داشتن
...
الامان الامار جان جهان از مجد همگر قصیده 42
1. الامان الامار جان جهان
در دل خاک تیره شد پنهان
...
سپیده دم چو دمیدن گرفت بوی از مجد همگر قصیده 43
1. سپیده دم چو دمیدن گرفت بوی چمن
هوا ز ژاله گهر بست بر عذار سمن
...
زهی انا مل و کلکت گره گشای از مجد همگر قصیده 44
1. زهی انا مل و کلکت گره گشای جهان
جهان نمای ضمیر تو رهنمای جهان
...
چیست آن گوهر که می زاید ز دو از مجد همگر قصیده 45
1. چیست آن گوهر که می زاید ز دو دریا روان
صورت آن در ولیکن باشدش از جزع جان
...
زندگانی شهریار زمین از مجد همگر قصیده 46
1. زندگانی شهریار زمین
خسرو روزگار رکن الدین
...