قطعات حافظ شیرازی

1 به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت‌شناس به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد

2 لطیفه‌ای به میان آر و خوش بخندانش به نکته‌ای که دلش را بدان رضا باشد

3 پس آنگهش ز کرم این قدر به لطف بپرس که گر وظیفه تقاضا کنم روا باشد

1 دل منه بر دنیی و اسباب او زانکه از وی کس وفاداری ندید

2 کس عسل بی‌نیش از این دکان نخورد کس رطب بی‌خار از این بستان نچید

3 هر به ایامی چراغی بر فروخت چون تمام افروخت بادش دردمید

4 بی تکلف هر که دل بر وی نهاد چون بدیدی خصم خود می‌پرورید

1 دادگرا تو را فلک جرعه کش پیاله باد دشمن دل سیاه تو غرقه به خون چو لاله باد

2 ذروهٔ کاخ رتبتت راست ز فرط ارتفاع راهروان وهم را راه هزار ساله باد

3 ای مه برج منزلت چشم و چراغ عالمی بادهٔ صاف دایمت در قدح و پیاله باد

4 چون به هوای مدحتت زهره شود ترانه‌ساز حاسدت از سماع آن محرم آه و ناله باد

1 خسروا گوی فلک در خم چوگان توشد ساحت کون ومکان عرصهٔ میدان تو باد

2 زلف خاتون ظفر شیفتهٔ پرچم توست دیدهٔ فتح ابد عاشق جولان تو باد

3 ای که انشاء عطارد صفت شوکت توست عقل کل چاکر طغراکش دیوان تو باد

4 طیرهٔ جلوهٔ طوبی قد چون سرو تو شد غیرت خلد برین ساحت ایوان تو باد

1 قوت شاعرهٔ من سحر از فرط ملال متنفر شده از بنده گریزان می‌رفت

2 نقش خوارزم و خیال لب جیحون می‌بست با هزاران گله از ملک سلیمان می‌رفت

3 می‌شد آن کس که جز او جان سخن کس نشناخت من همی‌دیدم و از کالبدم جان می‌رفت

4 چون همی‌گفتمش ای مونس دیرینهٔ من سخت می‌گفت و دل‌آزرده و گریان می‌رفت

1 بهاء الحق و الدین طاب مثواه امام سنت و شیخ جماعت

2 چو می‌رفت از جهان این بیت می‌خواند بر اهل فضل و ارباب براعت

3 به طاعت قرب ایزد می‌توان یافت قدم در نه گرت هست استطاعت

4 بدین دستور تاریخ وفاتش برون آر از حروف قرب طاعت

1 شمه‌ای از داستان عشق شورانگیز ماست این حکایت‌ها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند

2 هیچ مژگان دراز و عشوهٔ جادو نکرد آنچه آن زلف دراز و خال مشکین کرده‌اند

3 ساقیا می ده که با حکم ازل تدبیر نیست قابل تغییر نبود آنچه تعیین کرده‌اند

4 در سفالین کاسهٔ رندان به خواری منگرید کاین حریفان خدمت جام جهان‌بین کرده‌اند

1 آصف عهد زمان جان جهان تورانشاه که در این مزرعه جز دانهٔ خیرات نکشت

2 ناف هفته بد و از ماه صفر کاف و الف که به گلشن شد و این گلخن پر دود بهشت

3 آنکه میلش سوی حق‌بینی و حق‌گویی بود سال تاریخ وفاتش طلب از میل بهشت

1 اعظم قوام دولت و دین آنکه بر درش از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود

2 با آن وجود و آن عظمت زیر خاک رفت در نصف ماه ذی‌قعد از عرصهٔ وجود

3 تا کس امید جود ندارد دگر ز کس آمد حروف سال وفاتش امید جود

1 سرای مدرسه و بحث علم و طاق و رواق چه سود چون دل دانا و چشم بینا نیست

2 سرای قاضی یزد ار چه منبع فضل است خلاف نیست که علم نظر در آنجا نیست