قطعات حافظ شیرازی

1 به سمع خواجه رسان ای ندیم وقت‌شناس به خلوتی که در او اجنبی صبا باشد

2 لطیفه‌ای به میان آر و خوش بخندانش به نکته‌ای که دلش را بدان رضا باشد

3 پس آنگهش ز کرم این قدر به لطف بپرس که گر وظیفه تقاضا کنم روا باشد

1 شمه‌ای از داستان عشق شورانگیز ماست این حکایت‌ها که از فرهاد و شیرین کرده‌اند

2 هیچ مژگان دراز و عشوهٔ جادو نکرد آنچه آن زلف دراز و خال مشکین کرده‌اند

3 ساقیا می ده که با حکم ازل تدبیر نیست قابل تغییر نبود آنچه تعیین کرده‌اند

4 در سفالین کاسهٔ رندان به خواری منگرید کاین حریفان خدمت جام جهان‌بین کرده‌اند

1 اعظم قوام دولت و دین آنکه بر درش از بهر خاکبوس نمودی فلک سجود

2 با آن وجود و آن عظمت زیر خاک رفت در نصف ماه ذی‌قعد از عرصهٔ وجود

3 تا کس امید جود ندارد دگر ز کس آمد حروف سال وفاتش امید جود

1 دل منه بر دنیی و اسباب او زانکه از وی کس وفاداری ندید

2 کس عسل بی‌نیش از این دکان نخورد کس رطب بی‌خار از این بستان نچید

3 هر به ایامی چراغی بر فروخت چون تمام افروخت بادش دردمید

4 بی تکلف هر که دل بر وی نهاد چون بدیدی خصم خود می‌پرورید

1 بر سر بازار جانبازان منادی می‌زنند بشنوید ای ساکنان کوی رندی بشنوید

2 دختر رز چند روزی شد که از ما گم شده‌ست رفت تا گیرد سر خود، هان و هان حاضر شوید

3 جامه‌ای دارد ز لعل و نیمتاجی از حباب عقل و دانش برد و شد تا ایمن از وی نغنوید

4 هر که آن تلخم دهد حلوا بها جانش دهم ور بود پوشیده و پنهان به دوزخ در روید

1 برادر خواجه عادل طاب مثواه پس از پنجاه و نه سال از حیاتش

2 به سوی روضهٔ رضوان سفر کرد خدا راضی ز افعال و صفاتش

3 خلیل عادلش پیوسته بر خوان وز آنجا فهم کن سال وفاتش

1 بر تو خوانم ز دفتر اخلاق آیتی در وفا و در بخشش

2 هر که بخراشدت جگر به جفا همچو کان کریم زر بخشش

3 کم مباش از درخت سایه فکن هر که سنگت زند ثمر بخشش

4 از صدف یاد دار نکتهٔ حلم هر که برد سرت گهر بخشش

1 زان حبه خضرا خور کز روی سبک روحی هر کاو بخورد یک جو بر سیخ زند سی مرغ

2 زان لقمه که صوفی را در معرفت اندازد یک ذره و صد مستی یک دانه و صد سیمرغ

1 مجد دین سرور و سلطان قضات اسماعیل که زدی کلک زبان آورش از شرع نطق

2 ناف هفته بد و از ماه رجب کاف و الف که برون رفت از این خانهٔ بی‌نظم و نسق

3 کنف رحمت حق منزل او دان و آنگه سال تاریخ وفاتش طلب از رحمت حق