آن قوم که دل‌بسته صورت باشند از قدسی مشهدی رباعی 289
1. آن قوم که دل‌بسته صورت باشند
از معنی عرفان خدا ...اشند
این خلق مجازی نه ز اهل هوشند از قدسی مشهدی رباعی 290
1. این خلق مجازی نه ز اهل هوشند
گر اهل ردا، وگر مرقّع‌پوشند
آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند از قدسی مشهدی رباعی 291
1. آن کس که به ذکر محضت ارشاد کند
از بندگی‌ات چگونه آزاد کند؟
آن را که خدا به بندگی یاد کند از قدسی مشهدی رباعی 292
1. آن را که خدا به بندگی یاد کند
آزادگی‌اش چگونه دلشاد کند؟
گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند از قدسی مشهدی رباعی 293
1. گاهم به وصال، دل ز غم فرد کند
گاهم ز فراق، سینه پردرد کند
هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند از قدسی مشهدی رباعی 294
1. هرکس که سخن ز قدر و مقدار کند
کی حالت خود تواند اظهار کند
پیوسته فلک تهیه نیش کند از قدسی مشهدی رباعی 295
1. پیوسته فلک تهیه نیش کند
تا سینه ارباب هنر ریش کند
آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند از قدسی مشهدی رباعی 296
1. آن قوم که بر خوان سخاوت نمکند
در زیر فلک نی‌اند، گویا ملکند
با نام هنر به دهر، کس سر نکند از قدسی مشهدی رباعی 297
1. با نام هنر به دهر، کس سر نکند
از مشعل مه، چراغ کس بر نکند
جاهل را چرخ، بخت روشن نکند از قدسی مشهدی رباعی 298
1. جاهل را چرخ، بخت روشن نکند
بی ترک غضب، مرد معین نکند
از عشق دلی که دیده دوزد چه کند از قدسی مشهدی رباعی 299
1. از عشق دلی که دیده دوزد چه کند
چون آتش عشق برفروزد چه کند
تن داده دلم به بینوایی، چه کند از قدسی مشهدی رباعی 300
1. تن داده دلم به بینوایی، چه کند
تدبیر به تقدیر خدایی چه کند