مطالع و متفرقات قدسی مشهدی

1 کجا تاب آورد در پیش اشک دیده‌فرسایم؟ دواند ریشه گر چون شمع، مژگان تا کف پایم

1 مست آن بزمم که خون دل شراب ناب اوست مرغ آن باغم که پیکان غنچه سیراب اوست

1 گر صبا را ره نبودی در گلستان کسی اینقدر بر بلبلان کی سوختی جان کسی؟

2 پای چون محکم کنم در بزم سرگرمان عشق؟ گر نخیزد شعله چون شمع از گریبان کسی

3 قدسی از جود کریمان شرم می‌آید مرا دست بی‌شرمی نخواهم زد به دامان کسی

1 عشق کو تا ز ره کعبه ره دل گیرم چون برهمن به در پتکده منزل گیرم

2 همچو گردم ز پی قافله افتاد خیزان کو نسیمی که روم دامن محمل گیرم

3 موجم و در نظرم ساحل و گرداب یکی‌ست نیستم خس که ز دریا ره ساحل گیرم

1 بی جمالت چشمم از خون خجلت جیحون دهد دور از آن لب، در مذاقم باده طعم خون دهد

1 پیش از اینش نظری با من درویش نبود این زمان هست نگاهی که ازین پیش نبود

2 عمرها بار گل و لاله گشودم چو صبا هیچ جز داغ درون و جگر ریش نبود

3 داغ مرهم طلب از چشم بتانم انداخت ورنه هیچ از پی من چشم بداندیش نبود

1 دلم را صبحدم آواز نی دیوانه می‌سازد مرا این صوت خوش، از خویشتن بیگانه می‌سازد

1 ملامتگو چه می‌گردد ز پی مجنون شیدا را؟ نسازد هیچ عاقل تنگ بر دیوانه صحرا را

1 دل که ربود از برم، ساغر می‌پرست من گفتمش از که خواهمش، گفت ز چشم مست من

2 ساقی مجلس بلا، هیچ پیاله در جهان پر نکند ز خون دل، کش ندهد به دست من