رباعیات در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 کوشم که بپوشم انده و نخروشم پیدا کند این دو دیده تا کی پوشم

2 چون گفته بخردان همی بنیوشم با زخم زمانه هرچه یکسر کوشم؟

1 گویند بهر درد بود صابر مرد تا کی خورم اندوه و غم و حسرت و درد

2 تا کی ز فراق دوست فریاد کنم در فرقت دوست صبر نتوانم کرد

1 از بسکه ز ناکسان رسید آزارم این شهر همی بناکسان بگذارم

2 چون باز وفا و مهر تو یاد آرم من یاد محال ناکسان بردارم

1 بسپرد بپای ناکسان دهر مرا تا کرد مجال یادشان قهر مرا

2 با دیدن تو نوش شود زهر مرا ور نه نبری جای در این شهر مرا

1 زان قد چو شمشاد بفریاد دلم زان روی چو لاله یافته داد دلم

2 شمشاد ببست و لاله بگشاد دلم غمگین شد ازین و گشت زان شاد دلم

1 شاپور عدیل مجد گردونی باد فضلون ز جهان جفت همایونی باد

2 عمر و طربت هر دو با فزونی باد عالم همه شاپوری و فضلونی باد

1 هرچند ترا زمان بجان رنجان کرد یزدانت رها کرد و شه اران کرد

2 هرچند ترا بکام دل سلطان کرد بر جان تو مهربان دلش یزدان کرد

1 گویند مرا ز عشق آن تازه صنم نه خندی و نه ز دیدگان باری نم

2 گفتم متحیرم نه شادم نه دژم کنم نیست دل و ز دل بود شادی و غم

1 چشمم ز غمت بهر عقیقی که بسفت بر چهره هزار گل ز رازم بشکفت

2 رازی که دلم ز جان همی داشت نهفت اشکم بزبان حال با خلق بگفت

1 تا پرده روی ماه من عنبر گشت آن دل که بر او فتنه شدی زو برگشت

2 اکنون که بنزد هرکسی کمتر گشت بر من ز جهان و جان گرامی تر گشت