قصاید در دیوان اشعار قطران تبریزی

1 ای شکنج زلف جانان بر پرند ششتری سایبان آفتابی یا نقاب مشتری

2 توده توده مشک داری ریخته بر پرنیان حلقه حلقه زلف داری بافته بر ششتری

3 گاه بر گلنار تازه شاخهای سنبلی گاه بر کافور ساده حلقه های عنبری

4 چنبری از عنبری دارند خم و شم تو مغزها را عنبری و پشتها را چنبری

1 ای میر بسان مصطفی بودی چون او ز همه بدی جدا بودی

2 بسیار بلا کشیدی از گیتی بی آنکه تو خلق را بلا بودی

3 رفتی ز جهان به تشنگی بیرون مانند شهید کربلا بودی

4 همراه براه انبیا رفتی زیرا که ز جمع انبیا بودی

1 ای نگاری که ز دل کفر و ز رخ دین آری دل من بردی و کردی رخ من دیناری

2 چشم تو دین برباید رخ تو باز دهد چه بلائی تو که هم دین بر و هم دین آری

3 گل با خار بود نرگس بی خار بود چون توئی نرگس پر خار و گل بی خاری

4 بستردی این دل پر رنگ ز زنگار بلا غم آن عارض چون رنگ خط زنگاری

1 هرکه را دلبند باشد مهرجوی و مهربان روز او دائم بود نورزو و عید مهرگان

2 مهربان دلبر بود خوش گر نباشد ماهروی چون بود دلبر که باشد ماهروی و مهربان

3 دل بدلبر دادم و دلبر بسی بهتر ز دل جان بجانان دادم و جانان بسی خوشتر ز جان

4 بی نشان آمد دهان و بی گمان آمد میان آن ز تنگی بی نشان وین از نزاری بی گمان

1 ایا سروی که سوسن را ز سنبل سایبان کردی ز بوی سوسن و سنبل جهان پر مشگ و بان کردی

2 فکندی بر گل از عنبر هزاران حلقه و چنبر بزیر هر یک از عمدا یکی جادوستان کردی

3 یکی را دل شکن کردی یکی را دل گران کردی یکی را دل سپر کردی یکی را جان ستان کردی

4 کشیدی غالیه بر کل فکندی بر سمن سنبل یکی را دام دل کردی یکی را بند جان کردی

1 هر آنچه هست نهان از منجمان جهان ز رای روشن شاه زمانه نیست نهان

2 هر آنچه خواهد بودن در آیدش بضمیر هر آنچه خواهد رفتن در آیدش بزیان

3 ببیند او بعیان هر چه نزد عقل خبر در آیدش بیقین هر چه نزد خلق گمان

4 سپه برون برد از رود ژرف بی کشتی گهر برآورد از سنگ خاره بی کهکان

1 هرکه زو دیده بود یزدان بی فرمانی درد او را نکند هیچ خورش درمانی

2 همه دردی را درمان بتوان کرد بجهد نقرس است آنکه ز درمانش همی درمانی

3 چون بود دردی کان را نتوان درمان کرد چون بود رنجی کان را نبود آسانی

4 چه کس کش بگزد مار بروزی صد بار چه کسی کش رسد از نقرس یک رنجانی

1 ندانی درد هجر ای گل مرا زان زار گردانی دگر زارم نگردانی بداغ هجر گردانی

2 اگر یکره چو من بیدل بعشق اندر فرو مانی ز خون عاشقان خوردن بسی یابی پشیمانی

3 همه رنج دل و جسمی همه درد تن و جانی بسوزانی و گریانی و رنجانی و پیچانی

4 از آن چون زر شده رویم که تو سیمین زنخدانی از آن چون لعل شد اشگم که مروارید دندانی

1 روزی که تو آن زلف پر از مشک فشانی ما را ندهد هیچ کس از مشگ نشانی

2 زلف تو شکنج است و تو بازش چه شکنجی جعد تو فشانده است تو بازش چه فشانی

3 گاه این زبر سیم کند غالیه سائی گاه آن زبر ماه کند مشک فشانی

4 من شاد شده تا شده باریک تن من از آرزوی آنکه تو باریک میانی

1 خریدم به دل دلبری رایگانی که هست او به جان و به دل رایگانی

2 ز نادیدنش زندگانی بکاهد بیفزاید از دیدنش زندگانی

3 جوانیش در کار کردیم ولیکن ازو هر زمان باز یابم جوانی

4 می زعفرانی فرازی من آرد ز عکس رخ او شده ارغوانی