رباعیات در دیوان اشعار قاسم انوار

1 گفتم:بهزار دل ترا دارم دوست در خنده شد از ناز که:این شیوه نکوست

2 گفتم:صنما،راه وصال از که بکیست؟ فرمود که: ای دوست، هم از دوست بدوست

1 ای سرو ریاض آشنایی که تویی وی شمع طراز روشنایی که تویی

2 خواهی که غلط نیفتدت رندی کن وامانده کوی پارسایی که تویی

1 از هر طرفی چهره گشایی،که منم در هر نفسی جلوه گر آیی،که منم

2 با این همه گه گاه غلط می افتم نادان بله روستایی،که منم

1 ای ساعد لطف شاه از روح تو باز محبوب خدا،طایر عالی پرواز

2 با پیل چه نسبتت؟که شاهان جهان بر خاک درت پیاده بر نطع نیاز

1 آن کس که ز یار خود بریدست منم آن کس که ز زهر غم چشیدست منم

2 آن کس که مراد دل ندیدست منم وآن کس که ز دل بجان رسیدست منم

1 در دل هوس روی نگاری دارم در سر ز می عشق خماری دارم

2 تا زلف و رخ ترا بدیدم شب وروز آشفته دلی و روزگاری دارم

1 بر دیده چون سحاب من رحمت کن بر سیل سرشک ناب من رحمت کن

2 بر جان و دل خراب من رحمت کن بر زاری و اضطراب من رحمت کن

1 تا یار مرا نمود ازصد جارو بر خاک درش نهاده ام صد جارو

2 من خانه دل را زده ام صدجارو تا گشت مرا بیمن دولت جارو

1 بودیم درین عالم فانی رفتیم زین ملک بملک جاودانی رفتیم

2 گشتیم ز ملکت تن خود بیزار از ملکت تن بملک جانی رفتیم

1 هرچند که در مرتبه مامورانیم بس ظاهر و پیداست که ما میرانیم

2 یک لحظه گداییم و دمی سلطانیم در حالت خویشتن عجب می مانیم